เมื่อคิดนอกใจแฟน ทำอย่างไรดี

นอก(ใน)ใจ (Modern Mom)
 
โดย : ชนะ เสวิกุล
 
          ไม่ทราบว่ามีใครบ้างที่เกิดมาไม่เคยปิ๊งใครชอบใครมาก่อน จนกระทั่งมาพบกับคู่ชีวิต แล้วจากนั้นก็ไม่เคยชอบใครอีกเลย…ผมเดาว่าคงไม่มี เพราะผมเชื่อว่าคนเราทุกคน ไม่ว่าจะเป็นใครก็ล้วนเคยรัก และถูกรักโดยคน มากกว่าหนึ่งคนมาแล้วทั้งนั้น เวลาเราจะเลือกใครสักคนเป็นแฟน เราไม่ได้จับคนทั้งโลกมายืนเรียงกัน แล้วจิ้มนิ้วเลือกคนที่ชอบที่สุดคนเดียวนี่นา

          สิ่งที่มันเป็นก็คือ เราเติบโตขึ้น ใช้ชีวิตไปเรื่อย ๆ วันหนึ่งก็พบกับใครคนหนึ่งที่รู้สึกดีด้วย ถ้าความรู้สึกดีนั้นดีมากพอตามการประเมินของวุฒิภาวะในขณะนั้น ก็ตกลงเป็นแฟนกัน อยู่ด้วยกัน แล้วเมื่อถึงวันหนึ่งที่รู้สึกไม่ดี...จะเพราะอะไรก็แล้วแต่...ก็เลิกกัน แล้วก็ใช้ชีวิตต่อมา จนอีกวันหนึ่งพบใครอีกคนหนึ่งที่รู้สึกดีด้วย แล้วถ้าความรู้สึกดีนั้นดีมากพอก็ตกลงเป็นแฟนกัน ฯลฯ วนอยู่อย่างนี้จนกว่าจะมาพบคนที่ใช่จริง ๆ

          กว่าจะถึงช่วงเวลานี้บางคนมีแฟนมาแล้ว 1 คน บางคนก็ 2 คน บางคนก็หลาย ๆ คน หายากมากนะครับที่จะเริ่มต้นปุ๊บก็เจอคนที่ใช่ปั๊บเลย แต่คนประเภทที่ว่านี้ก็เคยได้พบเคยรู้จักอยู่เหมือนกัน

          นี่ว่ากันถึงอดีต ส่วนเรื่องอนาคตนั้น หลายคนที่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว มีใครบ้างไหมที่ไม่เคยปิ๊งใครอีกเลย เอาแค่ปิ๊งก็พอนะครับไม่ต้องถึงกับไปจีบ...ไม่มีนะครับ เพราะถึงแม้จะมีคู่แล้ว แต่ด้วยวิถีชีวิตของคนซึ่งเป็นสัตว์สังคม เราเลยมีอันต้องพบเจอกับผู้คนมากหน้าหลายตาอยู่เป็นประจำ แล้วในคนหลายคนเหล่านั้น ก็หนีไม่พ้นที่จะต้องมีคนที่เราถูกตาต้องใจ มีอะไรที่เราชอบแต่คู่ของเราไม่มี หรือมีแต่ไม่ตรง เช่น รูปร่างหน้าตา นิสัย ฯลฯ

          ถามว่าผิดไหมถ้ามีคู่มีแฟนอยู่แล้ว แต่ไปปิ๊งใครอีก ตรงนี้ถ้าจะพูดกันแบบตรง ๆ ก็ต้องตอบว่าไม่ผิด เพราะความรู้สึกของคนเรานั้นเป็นอนัตตา มันจะเกิดจะดำรงอยู่หรือดับไปนั้น ก็ห้ามกันไม่ได้ แล้วการที่เรามีคู่แล้วก็ไม่ได้หมายความว่า เราต้องเป็นคนหมดความรู้สึก ตราบใดที่ยังเป็นคนตราบนั้นก็คงมีรัก โลภ โกรธ หลงเป็นธรรมดา

          ปัญหามันเลยอยู่ตรงนี้ ตรงที่พอหลายคนได้พบกับคนที่ (คิดเอาเองว่า) ใช่ ก็เผลอไผลไปจนลืมคู่ของตัวเอง เห็นคนใหม่ดีกว่าแล้วพานเบื่อคนเก่า รู้สึกว่าคนเก่าเข้ากันไม่ได้ขึ้นมาเสียอย่างนั้น ลืมไปหมดสิ้นว่าครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว ตัวเองก็เคยเห็น และเคยรู้สึกกับคู่คนปัจจุบันของตัวอย่างนี้เหมือนกัน และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของปัญหาชีวิตหลาย ๆ อย่างเบาบ้างหนักบ้าง ที่หนักหน่อยก็อาจจะกลายเป็นข่าวให้คนอื่นอ่านทางหน้าหนังสือพิมพ์

          เมื่อกี้ที่บอกไปแล้วว่า การที่เราจะรู้สึกชอบคนอื่นที่ไม่ใช่คู่ของเราไม่ใช่สิ่งที่ผิดนั้น ยังพูดไม่หมดประโยค ตอนนี้ก็จะขอพูดต่อไปให้จบความว่า แต่มันจะผิดถ้าเราปล่อยให้ความรู้สึกนั้นแสดงออกมา จนรบกวนความเป็นคู่ชีวิต โดยเฉพาะเมื่อความชอบนั้น หลาย ๆ ครั้งเป็นเพียงความชอบที่ลุ่มหลงชั่ววูบ ไม่จีรังยั่งยืนอะไร

          ไม่มีใครสมบูรณ์แบบร้อยเปอร์เซ็นต์ นี่คือความจริงที่เราจำต้องยอมรับ เพราะฉะนั้น วันที่เราตัดสินใจเลือกใครมาเป็นคู่แต่งงาน เราต้องคิดดีแล้วว่า เขาหรือเธอคนนั้นดีที่สุดแล้วสำหรับเรา และถ้าเลือกไปแล้ว ไปเจอคนที่ตรงกว่า ใช่กว่าทีหลัง ก็ต้องท่องคำพังเพยที่ว่า "พบไม้งามเมื่อขวานบิ่น" ข่มใจก่อนนอนทุกคืน ทำอย่างอื่นไม่ได้ เพราะการที่ยังมีใครต่อใครมากมายที่ถูกใจเราเดินอยู่ในโลกนี้ ไม่ใช่ความผิดของคู่ของเรา เมื่อเราได้เลือกไปแล้วว่าคู่ของเราคนนี้ คือคนที่เหมาะสมที่สุดสำหรับเรา เราก็ควรจะดูแลให้เกียรติเขาหรือเธอ ให้เหมาะสมกับการตัดสินใจนั้น เรื่องจะชอบจะปิ๊งใครอีก ก็คงไม่มีใครว่าถ้าเป็นเรื่องในใจของเรา เมื่อมันเกิดในใจก็ขอให้มันดำเนินไป และดับลงในใจของเราก็พอ

          แล้วจากประสบการณ์ของผม สำหรับคนที่เลือกคู่แต่งงานของตัวด้วยความรัก ด้วยความรู้สึกที่แท้จริง ไม่นับพวกเลือกเล่น ๆ หรือถูกบังคับให้เลือก เชื่อผมไว้อย่างหนึ่งเถอะครับว่า ถึงคนใหม่อาจทำคะแนน ของแบบทดสอบหัวใจของเราในหัวข้อใดหัวข้อหนึ่งได้สูงกว่าคู่ของเรา บางทีอาจสูงที่สุดด้วยซ้ำ แต่เมื่อดูจากคะแนนรวมแล้ว คู่ของเราซึ่งเราตัดสินใจเลือกเขาด้วยความรักนั้น ได้คะแนนสูงสุดเสมอครับ

          (สำหรับ ใครที่มีอะไรอยากจะพูดคุยกับผมต่อ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องคนที่บ้านห รือเรื่องอะไรก็ตามที่เกิดขึ้นในบ้านก็เชิญได้ ที่ nutsevikul@gmail.com หรือ www.facebook.com/nutsevikul แวะเข้าไปเยี่ยมเยียนพูดคุยกันได้ครับ)




ขอขอบคุณข้อมูลจาก