หลอกตัวเองว่าเรายังรักกัน

หลอกตัวเองว่าเรายังรักกัน (ใยไหม)

          คำว่า "เราลองอยู่ห่างกันสักพักดีไหม" มักเป็นประโยคฮิตที่คนใช้บอกกันเวลาที่เริ่มไม่มั่นใจตัวเองว่า "จะคบกับคนนี้ต่อไปดีไหม" ดูเหมือนอะไร ๆ มันแสนเปราะบาง ทำไมยิ่งคุยกัน ก็ยิ่งเหมือนหาเรื่องทะเลาะกันอยู่ตลอด ไม่เคยมีวันไหนไม่ตะคอกใส่กัน ไม่เคยมีสักวันที่จะพูดกันดี ๆ เหมือนเมื่อก่อน

          คนสองคนแทบจะหันหน้าเข้าหากันไม่ได้อีกแล้ว และในเมื่อมันเป็นแบบนี้ วิธีเดียวที่จะต้องงัดออกมาใช้ก็คือ การอยู่ห่างกัน เผื่อจะคิดอะไรออกบ้าง แต่ถ้าแก้ไม่ไหวก็คงถึงเวลาแพ็กกระเป๋ากลับบ้านใครบ้านมัน

          รุ่นน้องของฉันคนหนึ่ง กลุ้มใจกับความรักก็เพราะเรื่องนี้แหละ เพราะวัน ๆ เอาแต่ทะเลาะกัน จนเหนื่อยที่จะคุยกันแล้ว แต่ไม่ใช่ไม่รักนะ เพียงแค่ยิ่งรักกันมาก ปัญหาจุกจิกยิ่งเยอะ เดี๋ยวก็หึงบ้างล่ะ เดี๋ยวก็อยากเจอ แต่อีกคนไม่มีเวลาบ้างล่ะ ทำให้วันดี ๆ ที่เคยมี ถูกแทนที่ด้วยการประชดประชันกัน และในที่สุดก็ไม่มีใครทนได้ ทางออกเดียวที่ใช้ได้คือ ต้องลองอยู่ห่างกันดูสักพัก

          แต่พอยิ่งห่างกัน...เหมือนใจมันเริ่มห่างไปด้วย ยิ่งอยู่กับตัวเองก็ยิ่งได้รู้ว่า มันไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้จริง ๆ พอความห่างไกลเริ่มมีบทบาทในชีวิต ต่างคนต่างก็ได้เห็นอีกมุมหนึ่งที่ไม่เคยรู้มาก่อนว่า ถ้าไม่มีเขาอยู่ข้าง ๆ มันก็อยู่ได้นี่หว่า อาจจะมีเจ็บปวดบ้าง เวลาคิดถึงวันเก่า ๆ แต่มันก็ดีกว่ากลับไปทะเลาะกัน

          บางคนโชคดีที่ "ความห่าง" ช่วยเปิดตาเปิดใจให้รู้ว่าแท้ที่จริงแล้ว เราต้องการเขามากแค่ไหน พอกลับมาคุยกันอีกครั้ง ก็จะลดดีกรีความร้อนแรงลง ใช้เหตุผลมากขึ้น ปรับเข้าหากันได้ดีขึ้น แต่สำหรับบางคน ยิ่งห่างก็เหมือนยิ่งไกลออกไปเรื่อย ๆ มองไม่เห็นทางที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมเลย แต่ก็ยังคอยบอกคนอื่น ๆ ที่ถามถึงแฟนตัวเองว่า "ก็ยังคบกันอยู่...เรายังรักกันดี" การหลอกตัวเองแบบนั้น มันเจ็บปวดนะ

          ระหว่างนี้ก็ลองใช้ชีวิตของตัวเองไป อยู่คนเดียวให้เป็น อย่าเอาชีวิตไปผูกติดอยู่กับแค่คนคนเดียว ที่เราเองก็ยังไม่รู้เลยว่า เขาจะใช่คนสุดท้ายในชีวิตของเราหรือเปล่า ลองให้โอกาสตัวเองได้ทบทวนสิ่งต่าง ๆ ที่ผ่านมา แล้วจะรู้ว่าอะไรที่ทำพลาดลงไป ต่อไปจะได้ไม่ทำอีก

          "ยอมรับ" ความจริงให้ได้ และเลิกหลอกตัวเองซะที ถ้าเราติดอยู่กับกรอบลวงตาที่ตัวเองสร้างขึ้นมานานเกินไป นอกจากจะไม่มีประโยชน์แล้ว การ "ฝืน" ความจริง รังแต่จะทำให้เจ็บปวดด้วยกันทั้งคู่

          ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน ถ้า "รักกันจริง" ต่อให้ไม่ต้องพูดก็รู้ว่า "รัก" แต่ถ้าคนที่ไม่ได้รักกันแล้ว ต่อให้พูดย้ำเป็นล้านครั้งว่า "รัก" มันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าประโยคนั้น มันไม่ได้มีอยู่จริงในหัวใจของเราเลย


หนังสือ : เรารักกันหรือแค่ผูกพัน?
เขียนโดย : ออนอุมาร์