อิสระ...ที่ต้องเสียสละ (ใยไหม)
ความรักของใครหลายคู่จบลง
เพียงเพราะความผูกพันมาถึงจุด...จุดหนึ่ง
ที่การใกล้ชิดกันตลอดเวลา
ไม่ใช่คำตอบของการเติมเต็มความรักที่มีอยู่
หากการเริ่มทวงถามถึงเส้นแบ่งของช่องว่าง
เพื่อที่จะได้กลับไปอยู่ในโลกของตัวเอง หรือสังคมของตัวเอง
โดยไม่ต้องการความรักมาคอยบงการ
ในทุกสิ่งที่ปรารถนาให้มันเป็นไป
ฉันไม่แปลกใจ
และไม่เคยนึกเจ็บปวดเลยเมื่อเวลาที่ฉันต้องยอมสูญเสีย
โลกส่วนตัวเพื่อแลกกับการได้มีความรัก
โดยเฉพาะสิ่งที่เราเรียกกันว่าอิสระ
ใช่...การได้ทำอะไรตามใจตัวเอง
คือความสุขขั้นพื้นฐานที่เราต่างต้องการ
แต่บนทางเดินแห่งความรัก
ไม่ว่าจะทำอะไร
เราก็ต้องนึกถึงจิตใจของใครอีกคนหนึ่งด้วยเสมอ
ว่าเขาจะเสียความรู้สึกกับสิ่งที่เราทำรึป่าว
และยิ่งเมื่อความผูกพันมันเพิ่มมากขึ้นทุกวัน
อิสระมันก็ยิ่งลดลงจนหน้าใจหาย
แต่ฉันรู้สึกว่ามันเป็นความสูญเสียที่แสนคุ้ม
เมื่อความรักที่ฉันได้กลับมา...
คือสิ่งที่ช่วยยืนยันให้ฉันมั่นใจได้ว่า
ค่ำคืนที่ฟ้าไรดาวคงไม่เดียวดาย
วันที่ฝนกระหน่ำโปรยปรายคงไม่เหน็บหนาว
และการได้แอบอิงอยู่ในอ้อมกอดของคนที่ฉันรัก
จะมีปัญหาใดที่ฉันผ่านมันไปไม่ได้
แล้วอิสระมันจะสำคัญอะไร
ฉันคงจะไม่เสียใจกับสิ่งที่ฉันเชื่อมั่น
ถ้าเพียงสักครั้ง...ฉันจะได้พบเจอกับใครบางคน
ที่กล้าเสียสละ ความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆของตัวเอง...เพื่อรักบ้าง
แต่ฉันก็ไม่เจอ
หากวันนี้...วันที่อิสระที่เคยหายไป ได้กลับคืนมาแล้ว
ฉันก็ยังรู้สึกเหมือนเดิมว่า
การสูญเสียอิสระให้แก่คนที่เรารัก
เพื่อแลกกับการได้มีความรัก
คือคำตอบของหัวใจที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
ขอขอบคุณข้อมูลจาก
หนังสือ : อย่างน้อยเราเคยรักกัน
โดย : มาบุชี่
ภาพประกอบจาก Glitter.kapook.com
