แพท ณปภา เผยถึงแม่ผู้ล่วงลับ แม้ไม่ได้เจอกัน 33 ปี แต่ในวันสุดท้ายแม่ยังนึกถึงลูกคนนี้

วันที่ไปส่งลูกไปโรงเรียนวันแรกเป็นยังไงบ้าง ?

             แพท : เขาไม่ร้องเลย

ตอนแรกในใจเราคิดว่าไง ?

             แพท : เราคิดว่าเขาไม่น่าร้องไห้ เขาเป็นเด็กที่อยู่กับใครก็ได้มาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เขาไม่ได้ติดแม่หรือติดใคร เขาอยู่กับใครก็ได้ที่ให้เขาเล่นได้ แต่เราคิดว่ามันก็ต้องมีโมเมนต์บ้างที่จะหันกลับมา ไม่มีเลย พอถึงปุ๊บ ครูสั่งให้ทำอะไรทำหมด เข้าห้องแบบไม่เหลียวหลัง

มีหันมาสบตาแม่แล้วน้ำตาคลอไหม ?

             แพท : ไม่มี หันมาบ๊ายบาย ให้แม่กลับบ้าน

เห็นในคลิปลูกไม่น้ำตาคลอ แต่แม่น้ำตาคลอ รู้สึกอะไร ?

             แพท : เรารู้สึกว่าเราจะไม่ได้เจอเขาครึ่งวันเลย อยู่กันมาสองปีครึ่ง เราไม่เคยห่างกัน แล้วก็ไม่มีวี่แววจะร้องไห้หรือเรียกหา ระหว่างวันครูจะมีการรายงาน ซึ่งลูกเราก็เอนจอยกับการเรียนดีมาก ครูให้ทำอะไรทำหมด ภาพที่แพทเห็นคือครูจะต้องคอยจับนางให้อยู่ในแถว เพราะนางจะอยู่ในแถวไม่ได้ สมมุติเป็นแถวโค้ง นางจะไปอยู่ตรงแถวโค้งแล้วก็เต้น

วันนั้นไปส่งลูกพร้อมกับอดีตสามีด้วย รู้สึกยังไง ?

            แพท : ก็เราตั้งใจให้เป็นอย่างนี้อยู่แล้ว วันแรกของลูก มันเป็นภาพที่น่ารัก สุดท้ายแล้วแพทกับพี่เบนซ์เราก็ยังคุยกันอยู่ แต่สถานะที่จะเป็นสามีภรรยามันได้เปลี่ยนเป็นเพื่อน เป็นคุณพ่อ คุณแม่

แต่วันนั้นคนที่ได้ดูคลิปแอบฟินเพราะคำที่ใช้เรียกแทนกัน พ่อ แม่ ?

            แพท : เขาเรียกแบบนี้มาตั้งนานแล้ว คือเขามีอะไรก็จะเรียกแม่แม่ แม้แต่ในไลน์ เขาเรียกเราแม่ เราก็เรียกเขาพ่อพ่อ อย่างที่บอกถึงเราไม่ใช่ที่รัก สามี ภรรยา แต่เราก็ยังเป็นพ่อและแม่ให้กับเรซซิ่ง แล้วเราก็ทำหน้าที่ตรงนั้นให้ดีที่สุด

แสดงว่าคุยกันเรื่อย ๆ นาน ๆ เจอกันที ความเคอะเขินก็จะไม่มีใช่ไหม ?

            แพท : สถานะตอนนี้เราไปโฟกัสที่ลูก เราคุยกันเหมือนเพื่อนคุยกัน ความสนุกมันมากขึ้นด้วยซ้ำ แหย่กัน คุยกัน หยอกล้อกัน

มีคนแอบเมาท์ว่าเบนซ์เขามีคุยกับคนใหม่แล้ว ?

            แพท : ไม่รู้เลย แพทไม่เคยคุยกันเรื่องนี้เลย เราสองคนไม่เคยคุยกันเรื่องอื่น เรื่องส่วนตัวเลย เรื่องส่วนตัวที่คุยคือ มีไปขี่รถ จะขายรถ เรื่องสัพเพเหระ โฟกัสส่วนใหญ่เรื่องลูก แต่เรื่องส่วนตัว เช่น ตอนนี้เธอมีใครหรือยัง เราไม่เคยแตะกันเลย

ถ้าวันหนึ่งเขามีคนคุยคนใหม่แล้ว เรารู้สึกยังไงบ้าง ?

           แพท : แพทพูดแต่แรกอยู่แล้วว่ามีได้ ถ้าเขามีมันก็ยิ่งชัดเจน กับเราด้วย กับคนในสังคมด้วย ถ้าจริงจังหรือตั้งใจแล้วเราก็อยากให้รู้กันสามคนด้วย เพราะว่าแพทก็ต้องบอกลูกด้วยว่ามันเป็นแบบนี้ ดีกว่าไปอยู่กับป๊าแล้วคนนั้นคือใคร ถึงวันหนึ่งแพทก็ต้องคุยกับเขาว่า ป๊าม๊าเราไม่ได้อยู่ด้วยกันเพราะเหตุอะไร เรายังทำหน้าที่อะไรกันอยู่ ณ วันหนึ่งที่เขาถามเราต้องทำให้ได้ ถ้าวันนี้มีคนมาบอกว่าเขาคุยกับใคร แพทไม่ได้มีความรู้สึกแบบ นั่นใคร ทำไมอะ แต่ที่เขาไม่บอกอาจจะแค่ยังไม่แน่ใจ หรือกำลังคุยอยู่ ถ้าถามแพท ไม่รู้เลย

แล้วฝั่งแพทล่ะ มีคนคุยมั่งไหม ?

           แพท : ไม่มีค่ะ

พ่อหมีล่ะ ?

           แพท : พ่อหมีพักก่อน แพทว่าสเปกพ่อหมีไม่ใช่แพท

แล้วสเปกแพทล่ะใช่พ่อหมีไหม ?

           แพท : ในอนาคตไม่แน่นะ คือพอแพททำงานกับพี่โอ๊ตมาก ๆ เคมีต่าง ๆ มันดูไปด้วยกันได้ แต่มันยังไม่ถึงขั้นพัฒนากันไปอย่างอื่น เรามองหน้ากัน เรามีเซ้นส์กันอยู่แล้วว่ายังไปไม่ถึง แต่แพทไม่ได้หมายถึงอนาคตเป็นไปไม่ได้ ทุกอย่างมันเปลี่ยนแปลงได้หมด อนาคตใครจะไปรู้

เห็นว่าแพ้ทางหนุ่มตี๋บนเครื่องบิน ?

           แพท : น้องอะแพ้ทางหนุ่มตี๋อยู่แล้ว ดูได้จากสามีเก่าน้อง เราเป็นพวกขี้เล่น ไม่เอาจริงหรอก เรื่องเกิดที่หาดใหญ่ กำลังจะบินกลับดอนเมือง ถึงเราจะไม่เปิดหัวใจแต่เรดาร์เราดี เขายืนอยู่ในร้านขายของ หางตาเราก็เห็นแล้วว่าดี ก็เลยทำเป็นหยิบของไม่ถึง เขาก็เลยพูดขึ้นมาว่า ช่วยหยิบให้มั้ยครับ แพทบอกไปเลยว่าพี่รอคำนี้อยู่ ช่วยหยิบให้พี่ที

แสดงว่าเขาอายุน้อยกว่า ?

           แพท : เขาอายุ 22 เรา 33 ห่างกัน 11 ปี ถามเลยว่าชื่ออะไร เขาชื่อต้าร์ แล้วก็ถามเขาว่าชอบคนแก่มั้ย เขาก็ตอบกลับมาว่า ผมก็ไม่ติดนะพี่

ได้แลกไลน์กันไหม ?

            แพท : ไม่ได้แลก เขิน เนี่ยแอ๊วเก่ง เราถนัดสายแอ๊ว แต่พอถึงเวลาลงสนามไม่เคยลงเลย แพทว่าเขาก็เกร็งว่ามันจะเป็นไปได้ยังไง คิดว่าหยอกเล่น

ถ้าต้าร์ดูอยู่ ?

            แพท : แล้วแต่ต้าร์สะดวกเลย ถ้าสะดวกไดเรกต์ก็ไดเรกต์ ถ้าต้าร์สะดวกมาแถวไหนก็ได้หมด

จริง ๆ ลึก ๆ แอบเหงาไหม ?

            แพท : ไม่เคยเลย ไม่ตอบเอาสวยเลยนะ แพททำงานหนักมาก ไอ้นี่ก็วุ่นวายมาก พอเหมือนจะเหงาก็หลับ

ถ้าหลังจากนี้มีคนใจกล้าเข้ามาคุย ?

            แพท : คุย แพทเชื่อว่าแพทหายากกว่าเดิมอีก เพราะเราไม่ได้โสดเฉย ๆ เราโสดลูกหนึ่ง มันจะเป็นการกรองแล้วว่าเขาต้องรับลูกเราให้ได้ แพทไม่เชื่ออยู่ดีว่าจะมีใครรักเด็กคนนี้ได้เท่าพ่อแม่จริง ๆ ถ้าเรายังไม่เจอคนนั้นก็ไม่รู้จะเปิดใจไปทำไม เพราะเรารักเขามาก เรากลัวคนที่เข้ามาไม่รักลูกเรา จะมารักแต่เราไม่ได้นะ

แพทต้องดูแลในเรื่องค่าเลี้ยงดูคนเดียวไหม ?

            แพท : 2 คน หมายถึงว่าเขาช่วย ครึ่ง ๆ เฉพาะค่าเทอม ที่เหลือเขาก็ให้ด้วยทุกเดือน เขาทำหน้าที่ดีมาก

ถามเรื่องแม่แท้ ๆ ณ ตอนนั้นสภาพจิตใจเป็นยังไงบ้างที่รู้ว่าคุณแม่เสีย ?

            แพท : เอาจากใจจริง ๆ เลยคือช็อก แต่แพทต้องบอกตรง ๆ เลยว่าแพทกับแม่ไม่ได้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันมาก แพทไม่เคยเจอเขาทั้งหมด 33 ปี วันที่เสียเราแค่ช็อกว่าทำไมรู้สุดท้าย ทำไมไม่บอกเราก่อนเลยว่าป่วย ทั้งที่เราก็คุยกันมาก่อนหน้านี้ แต่แม่ไม่เคยพูดเลยว่าแม่ป่วย แต่จริง ๆ แกป่วยมา 2 ปี ช่วงหลังที่ติดต่อกันแกแทบจะเดินไม่ไหว แพทพยายามบอกว่าอยากไปหา แกก็เหมือนไม่ค่อยสะดวก ตา ยาย ก็บอกว่าน่าจะเป็นเพราะว่าแกคงไม่อยากให้เห็นเขาในสภาพนั้น ก็เลยได้แค่คุย แม่ก็ส่งรูปมาให้แต่ก็ดูไม่รู้ว่าแม่ป่วย เพราะเป็นรูปเก่าสมัยสาว ๆ ไปรู้วันสุดท้าย คุณตาโทร. มาบอกว่าให้มาดูใจ เรายิ่งช็อกเข้าไปใหญ่ เพราะแพทไม่รู้จักครอบครัวฝั่งแม่เลย เขาเลยบอกชื่อ ที่อยู่ ให้เอาข้อมูลตรงนี้ไปถามพ่อ พ่อก็บอกว่าใช่

ถ้าตอนนี้แม่รับรู้ได้อยากจะบอกอะไรไหม ?

            แพท : จริง ๆ แพทบอกแม่ไปในวันที่แม่อยู่ในโลงแล้วว่า แม่จงภูมิใจว่าลูกแม่ทั้งสองคนเก่งมาก ๆ ถึงแม้เราจะไม่ได้เจอกัน 33 ปี แต่อย่างน้อยวันสุดท้ายของชีวิตเขา เขานึกถึงเรา แล้วให้แพทได้ทำหน้าที่ลูกครั้งสุดท้ายคือดีที่สุดแล้ว พอได้นั่งคุยกับครอบครัวของแม่ คุณตา คุณยาย ก็บอกว่าแม่ไม่เคยลืม แต่เขามีความเกรงใจทางครอบครัวของพ่อ อาจจะมีความรู้สึกในใจ เพราะเขาไม่ได้เลี้ยงเรา เขาไม่รู้จะเริ่มต้นพูดกับลูกคนนี้ยังไง