บอล วิทวัส ควงภรรยาเปิดใจ เตรียมย้ายครอบครัวไปอยู่เยอรมนี เหตุเพราะโควิด !

          บอล วิทวัส : โอย...มัน 2 ปีนะครับ คือเราก็มีงานแหละ แต่ว่ามันถ่ายแล้วไม่จบสักที คือตอนนี้ก็มีละครอยู่ 2 เรื่อง ที่เหลือแค่คิวเดียวที่มันยังปิดกล้องไม่ได้ ส่วนอีกเรื่องหนึ่งเพิ่งฟิตติ้ง ยังเปิดกล้องไม่ได้

          บอล วิทวัส : ก็เอาเงินที่สะสมไว้ ต้องเอามาใช้จ่ายทุกเดือน แต่ว่าแนนนี่เขาโชคดีที่เขามีร้านน้ำ ยังเปิดขายอยู่ที่โรงพยาบาล ก็เลยยังพอมีรายได้เข้ามาอยู่บ้าง จริง ๆ ร้านก็ไม่ได้เล็กนะ รายได้ก็โอเคอยู่ แต่ในช่วงโควิดเขาไม่ได้เปิดให้เข้าไปนั่งทานปกติ คือต้องซื้อแล้วเวียนออกไป แต่มันก็ยังพอมีรายได้อยู่

          แนนนี่ อรรณิกา : ร้านอยู่ในโรงพยาบาลพระมงกุฎฯ ในโรงอาหาร เป็นร้านขายน้ำเปล่าและน้ำอัดลม มีอยู่ร้านเดียว

          บอล วิทวัส : หลัก ๆ เลยคือเรื่องบ้าน เพราะบ้านยังผ่อนอยู่เดือนละ 30,000 กว่าบาท และก็มีค่าน้ำ ค่าไฟ เดือนนึงประมาณ 3-4 พันบาท ส่วนค่าใช้จ่ายเรื่องครอบครัว กับลูกเรื่องค่ากิน ค่าอยู่ ถ้าเป็นสถานการณ์ปกติค่าใช้จ่ายเดือนนึงจะมากกว่านี้ 5-6 หมื่น แต่พออยู่บ้านเราไม่ค่อยได้ใช้เงินเยอะ ไม่ได้สั่งของเข้าบ้าน ส่วนใหญ่จะซื้อของเข้ามาแล้วทำกินเอง 7-8 หมื่น ส่วนค่าเทอมลูกแม้จะเรียนออนไลน์แต่ก็ยังต้องจ่ายอยู่เท่าเดิม

          บอล วิทวัส : จริงๆ เราก็ยังพอมีเงินเก็บ แต่เราต้องการสภาพคล่อง คือเราต้องการมีเงินเผื่อว่าเราจะมี Accident อย่างเช่นวันดีคืนดีเราเกิดป่วยขึ้นมา เราต้องการเงินสดเผื่อเอาไว้ เราก็เลยเอารถไปรีไฟแนนซ์ไว้ก่อน คือรถเราไม่ได้ผ่อนแล้ว

          บอล วิทวัส : ถ้าเป็นเงินเก็บของผมล้วน ๆ อยู่ได้ประมาณ 2-3 เดือน ก็น่าจะหมดแล้ว ถ้าปีใหม่ยังโควิดอยู่ก็จะจุกหน่อย แต่ว่าผมโชคดีที่คุณภรรรยาเขามีโปรดักต์ที่ทำออกมาแล้วกำลังขายอยู่ แล้วมันค่อนข้างโอเค

          บอล วิทวัส : จริง ๆ เป็นแพลนที่คิดไว้นานแล้ว เพราะก่อนหน้านี้ผมคิดจะพาลูกไปเรียนที่เยอรมนี

          แนนนี่ อรรณิกา : เพราะแนนนี่เป็นลูกครึ่งเยอรมัน ไม่ได้มีบ้านอยู่ที่โน่น คือถ้าไปเราก็ต้องไปเริ่มใหม่ แต่ด้วยความที่เรามี 2 สัญชาติ คือเรากลับไปเมื่อไหร่ก็ได้ แล้วถ้าลูกไปอยู่ที่โน่น ลูกเรียนฟรี มันเป็นสวัสดิการของรัฐ

          บอล วิทวัส : ถ้าไปแรก ๆ เราก็คงต้องเลี้ยงลูกไปก่อน แล้วหลัก ๆ ภรรยาก็ไปทำงาน เพราะเราไปที่โน่นเราต้องขอวีซ่า แต่ว่าลูกได้สัญชาติตามแม่ ถ้าไปแล้วผมได้ทำงานอะไรผมทำหมด คืองานอะไรก็ตามที่ทำแล้วเรามีชีวิตรอด เป็นอาชีพสุจริต ผมทำหมด ขอแค่อนาคตของลูกเมียเจริญเติบโต

          แนนนี่ อรรณิกา : ถามว่าอยากไปทำงานอะไร คือหนูอยากไปทำธุรกิจมากกว่า จริง ๆ เรามีความรู้ของเมืองไทย เราไปเปิดร้านนวดก็ได้ ไปเปิดร้านอาหารก็ได้ เพราะว่าที่โน่นเขาชอบของไทย

          บอล วิทวัส : จริง ๆ แล้วก่อนหน้านี้เราคุยกันแล้วว่าถ้าเหตุการณ์มันไม่ไหวจริง ๆ เราก็จะไปสตาร์ตนับหนึ่งใหม่ที่โน่นเลย แต่ในแพลนก่อนหน้านั้น คือเราก็คิดเผื่อไว้แล้วว่าถ้าเรามีชีวิตที่ดีที่นี่ เราก็จะไปซื้อบ้านที่โน่น ไปทำธุรกิจที่โน่น

          แนนนี่ อรรณิกา : ถามว่าเมื่อไหร่ เอาเป็นว่าเหลือแต่ค่าตั๋วเครื่องบิน เราก็ขนกับไปเลย ไปกัน 4 คน เรื่องนี้เราก็มีคุยกับลูกไว้บ้างแล้ว ว่าถ้าไปโน่นหนูจะโอเคไหม ต้องไปเรียนที่โน่นนะ ด้วยความที่โรงเรียนหยุดไปนานก็เหมือนเขาลืม  ขนาดอ่านหนังสืออ่านอย่างไรก็ลืมแล้ว ชื่อเพื่อนก็ลืมแล้ว

          บอล วิทวัส : ถามว่าเสียดายไหม เสียดาย แต่เราก็ต้องเอาชีวิตเราให้รอด เพราะอยู่ที่นี่มันไม่มีงาน เราทำอะไรไม่ได้ เราก็ต้องเลือกที่จะไปหาอะไรเพื่อให้เรามีชีวิตรอดต่อไป เพียงแต่ว่าตอนนี้เรามีผลิตภัณฑ์ของคุณแนนนี่ที่มันยังพอไปได้ และมันก็น่าจะเติบโตประมาณหนึ่ง

          แนนนี่ อรรณิกา : แต่เราก็พูดเผื่อกรณีที่มันไม่เวิร์ก เราก็อาจจะต้องไป

          บอล วิทวัส : ต้องบอกว่าเจอกันที่เครื่องบิน จริง ๆ ผมเห็นเขาตั้งแต่ตอนอยู่ที่สนามบินสุวรรณภูมิแล้ว แต่ตอนแรกคือผมรู้ตัวว่าผมต้องไปทำงานที่อเมริกากับ พี่ติ๊ก ชีโร่ แต่ผมเห็นเขาเดินผ่าน แล้วเราก็มองว่าฝรั่งคนนี้สวย ซึ่งตอนนั้นผมยังโสดอยู่  ผมเห็นเขาเดินไปคุยกับพี่ติ๊ก ก็คิดว่าเขาคงมาส่งพี่ติ๊ก พอผมขึ้นเครื่องบินลงนั่งปุ๊บ เขาลงมานั่งข้าง ๆ เราบนเครื่องบิน เขาก็เอาผ้าห่มคลุมแล้วหลับเลยตลอดทาง 13 ชั่วโมงในการเดินทาง

          แนนนี่ อรรณิกา : คือก่อนหน้าหนูเคยเห็นเขาผ่านทางทีวี หนูรู้ว่าเขาเป็นใคร แล้วก็เห็นว่าเขามองเราอยู่ ก็คิดว่าเขาเป็นโรคจิตหรือเปล่ามองอยู่นั่นแหละ แต่ก็ไม่ได้สนใจ จนขึ้นเครื่องปรากฏว่าได้นั่งติดกัน ก็ตกใจ

          บอล วิทวัส : ตอนเครื่องกำลังจะลง มันต้องมีกรอกข้อมูล ซึ่งเขาก็ทำสีหน้าเลิ่กลั่กว่าจะกรอกอย่างไร สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจถาม พี่คะ ไอ้ใบนี้มันต้องกรอกอย่างไร ผมก็มองเขากลับไปว่าพูดไทยได้ด้วยหรือ คือผมเข้าใจว่าเขาเป็นฝรั่งมาโดยตลอด

          แนนนี่ อรรณิกา : คือเราคุยกับเขาเพราะต้องการความช่วยเหลือ ก็คิดว่ากรอกเสร็จก็จบแค่นั้น บังเอิญไม่จบ เพราะเราไปทริปเดียวกัน เพราะหนูเป็นหลานของภรรยาน้าติ๊ก ชีโร่

          บอล วิทวัส : มันเป็นงานสงกรานต์ไทยเฟสติวัลที่แอลเอ ก็ได้ไปทำงานที่โน่น เรียกว่าไม่ได้ไปทำงานหรอก ก็ไปร้องเพลงแป๊บหนึ่งแล้วเขาก็พาไปเที่ยวนั่นแหละ

          บอล วิทวัส : คือทริปนั้นเป็นทริปคนสูงอายุหน่อย เป็นพี่ติ๊ก ทีมงาน และรุ่นเด็กไปเลยก็คือลูกพี่ติ๊ก ก็จะมีวัยเดียวกันคือเรากับภรรยา ซึ่งตอนนั้นเขาก็พาเราไปเที่ยว ไปหลายเมือง ไปเวกัส ไปเที่ยวดิสนีย์แลนด์ ยูนิเวอร์แซล ก็เลยมีโอกาสสนิทกัน พอได้คุยกันปั๊บปรากฏว่าได้เรียนที่มหาวิทยาลัยเดียวกันด้วย

          แนนนี่ อรรณิกา : จริง ๆ เจ้าชู้ทั้งคู่ แต่คนนี้เขาหยอดเยอะ เขาตึ๊อหนักแล้วหนูก็เลยแพ้ลูกตื๊อเขา แล้วที่บ้านเชียร์เขาก็เลยได้ภาษีดีกว่า

          บอล วิทวัส : คือผมอาศัยวิธีเข้าทางผู้ใหญ่ คือทางพี่อ้อ และทางคุณยายทวด คือผมได้รู้จักกับน้าอ้อตอนไปทริปอเมริกา ก็เลยสนิทกัน เขาก็เลยเป็นแม่สื่อ เราก็ใช้วิธีเวลาเราไปทำงานที่ไหน เราก็จะซื้อของมาฝากน้าอ้อบ้าง มีโทร. ถามว่าตอนนี้ผมอยู่ที่นี่นะอยากได้อะไรไหม ส่วนคุณยายเราก็ใช้วิธีเดียวกัน คือซื้อของที่แกชอบไปฝาก

          บอล วิทวัส : จริง ๆ แล้วต้องขอบคุณคุณยายและน้าอ้อมากๆ ที่เขาค่อนข้างจะโอเพ่นกับเรา เขาเป็นคนเปิดโอกาสให้เราได้มีโอกาสไปมาหาสู่แนนนี่บ่อย ๆ บางครั้งคุณยายทำอาหารแกก็จะโทร. เรียกเรามากินที่บ้าน เราก็จะมีโอกาสเจอแนนนี่ที่บ้าน ถามว่านานไหมกว่าจะเป็นแฟน ก็ 2-3 เดือน แต่กว่าที่ผมจะมาขอเขาเป็นแฟนก็ประมาณ 5-6 เดือน

          บอล วิทวัส : คือผมเป็นคนที่ใช้เงินเก่ง ด้วยความที่เราถูกสปอยล์โดยพ่อแม่ พอเรามีเงินของตัวเอง เรามีเท่าไหร่ก็ใช้เท่านั้น โดยเราไม่ได้คิดถึงอนาคต แล้วก็ไม่ได้คิดว่ามันอาจจะมีบางช่วงที่เราอาจจะไม่มีงาน เราก็ใช้เงินเหมือนเดิม พอใช้ปั๊บเงินหมด คือช่วงนั้นเป็นช่วงน้ำท่วมที่เราไม่ได้ทำงาน ประมาณปี 2554 ถามว่าหนักไหม หนัก เพราะว่างานมันไม่จบเหมือนช่วงโควิดนี่แหละ เราก็เลยยังไม่ได้เงินที่ควรจะได้

          บอล วิทวัส : ก็ใช้สุรุ่ยสุร่าย ส่วนใหญ่หมดไปกับรถ แต่งรถ เปลี่ยนแม็ก เปลี่ยนโช้ค คือเปลี่ยนทีก็หมดเป็นแสน คือซื้อธรรมดาไม่ได้ต้องเป็นลิมิเต็ด ช่วงนั้นเงินหมดจนมีเงินเหลือติดตัวอยู่แค่ 20 บาท แล้วก็เอาเงิน 20 บาทไปเติมน้ำมัน ซึ่งตอนนั้นเติมได้ประมาณลิตรนึง แล้วก็ขับรถไปบ้านคุณยายทวดของแนนนี่

          บอล วิทวัส : ผมว่าหนักคนละแบบ ตอนน้ำท่วมมันระยะสั้น แต่ว่ามันทำให้เราต้องย้ายที่อยู่ด้วย เพราะตอนนั้นเราอยู่หอแถวรังสิต ผมจำได้ว่าผมไปช่วยผู้ประสบภัยที่ลพบุรี กลับมาปั๊บที่หอน้ำท่วมหอ เราต้องย้ายของมาอยู่ตรงเกษตรฯ พอมาอยู่เกษตรฯ ก็เจอน้ำท่วมอีก ก็ไปไหนไม่ได้ เพราะตรงนั้นเหมือนเป็นเกาะ มันไปไหนไม่ได้เพราะรอบข้างท่วมหมด แต่บ้านเราไม่ท่วม ช่วงนั้นต้องหนีไปหนีมา ส่วนตอนนี้มันลำบากเพราะมันยาวนานที่เราไม่มีรายได้เข้ามาเลย

          แนนนี่ อรรณิกา : เข้าปีที่ 8

          บอล วิทวัส : เราคบกันมา 4-5 ปี และเพราะเจอเหตุการณ์ช่วงเหลือเงิน 20 บาท ทำให้ผมรู้ว่าผู้หญิงคนนี้คือแม่ของลูก ผมอยากจะบอกว่าในชีวิตคนคนหนึ่งมันมีไม่บ่อยหรอกที่เขาจะอยู่กับเราในช่วงที่เราลำบาก แล้วเขาไม่ทิ้งเราไปไหนถึงแม้เขาจะมีหนทางที่ดีกว่าก็ตาม อันนี้คือทำให้ทราบว่าเขาคือแม่ของลูกเราจริง ๆ

          แนนนี่ อรรณิกา : ประมาณ 7-8 ถ้าเป็นสมัยก่อนนะ หลังเราเป็นแฟนแล้ว ตอนนั้นก็เหนื่อยนะที่ต้องคอยตามเช็ก

          บอล วิทวัส : ตอนนั้นก็ยอมรับว่าเราก็มีคนคุยเยอะ ก็ฮอตประมาณหนึ่ง ก็มีผู้หญิงเข้าหาเราเยอะ แล้วแนนนี่ก็จะเอาโทรศัพท์เราไปเช็กประจำโดยที่เราไม่รู้

          แนนนี่ อรรณิกา : ก็จะโทร. ไปด่าเลย ถามว่าทำกี่ครั้ง คือจำไม่ได้เหมือนกัน คือสมัยก่อนจะเป็นบีบี เราก็จะส่งข้อความไปด่า คือผู้หญิงเขาก็จะรู้ว่ามีแฟนแล้ว แต่ผู้หญิงเขาก็อยากคุย คือเราก็ไปแสดงตัวว่าเขามีแฟนแล้ว เคยเจอคนหนึ่งที่ย้อนกลับว่ามีแฟนแล้วไง คือตอนนั้นก็เดือดมาก คือสมัยก่อนเราหัวรุนแรงไงก็เลยจัดหนัก เขาก็หยุด

          บอล วิทวัส : คือก่อนหน้าที่เราจะมาคบกับเขา เราก็ยอมรับประมาณหนึ่งว่าเราเป็นคนเฟรนด์ลี่ประมาณหนึ่ง เป็นคนเข้าถึงง่าย การเคลียร์มันก็เลยเป็นเรื่องยาก มันก็มีติดค้างติดพันนัวเนียกันบ้าง

          บอล วิทวัส : ขอใช้คำว่าเกรงใจดีกว่า เพื่ออนาคตของครอบครัว

          ติดตามชมสัมภาษณ์แบบเต็ม ๆ ได้ในรายการ "คุยแซ่บShow" ทุกวันจันทร์-ศุกร์ เวลา 13.40-14.40 น. ทางช่อง one31 Facebook Page : คุยแซ่บShow รับชมย้อนหลังได้ที่ YouTube Channel : Orange Mama