พัดชา ขอบคุณทุกกำลังใจ ทำให้รู้สึกว่าเรายังมีคุณค่า หลังโพสต์ท้อกับอาชีพ

เมื่อวานพิมพ์ลงทวิตเตอร์ไป ว่ารู้สึกท้อเกี่ยวกับเรื่องอาชีพของตัวเอง.. ปกติเป็นคนไม่บ่นอะไรลงโซเชียลซักเท่าไหร่ เพราะมักจะคิดว่าไม่อยากปล่อยพลัง negative ออกไปให้คนอ่าน อยากให้ follower เราเห็นอะไรที่มันสบายใจมากกว่า แล้วอีกอย่างคือเวลาจะเขียนที ในหัวก็วุ่นวายไปหมด จะเล่าอะไรได้ ต้องอธิบายอะไรบ้าง บลา ๆ ๆ ละก็คิดแหละว่า ...จะมีใครเข้าใจเราว้าาา ก็จบที่พิมพ์แล้วลบทิ้งตลอด แต่หลังจากแค่ทวีตสั้น ๆ เมื่อวานนี้ ปรากฏว่ามีคน reply มาให้กำลังใจเยอะมาก ความรู้สึกแรกเลยคือตื้นตัน... ขอบคุณมากนะคะที่ยังคิดถึงและเป็นห่วงกัน ขอโทษด้วยที่ตอบกลับไม่ครบ อยากพิมพ์ตอบทุก ๆ ข้อความ แต่ตอนนี้ยังรู้สึกตัวเล็กเหลือเกิน ยังมีแรงไม่พอจริง ๆ แต่การไล่อ่านซ้ำมันทำให้ค่อย ๆ ได้รับพลังกลับมานะ ทุก ๆ ข้อความทำให้รู้สึกว่าตัวเองจะยังไปได้ต่ออีกวัน ทำให้กลับมามองโลกในแง่ดีขึ้นได้อีกหน่อย รู้สึกว่าเรานี่โชคดีจัง :,) วันนี้ยังพิมพ์ไปร้องไห้ไป... แต่มันยังมีพรุ่งนี้เนาะ ขอบคุณที่ทำให้พัดรู้สึกว่าตัวเรายังมีคุณค่า ขอบคุณมาก ๆ จากใจค่ะ