หนุ่ย พงศ์สุข เล่าเบื้องหลังติ๊ก ชิโร่ ทำอะไรเมื่อไปถึงบ้าน หลังมีดราม่าบานปลาย

          ผมถือคติ ใครส่งสัญญาณมาบนโซเชียล…ต้องโทร.

          …คือขอทำมากกว่านั่งพิมพ์ คือกดโทร. ออกเลย ให้ได้พูดให้กำลังใจกัน จับเสียง จับประเด็น …ซึ่งในอดีต ก็ได้ผลมาทุกคน

          แต่กับคนนี้ …ผมต้องพุ่งมาดูหน้า !

          มาทั้งชุดที่ใส่ออกงานเมื่อเย็นค่ำนี้นี่แหละ …วันนี้เป็นวันใช้รถสาธารณะด้วย แถมติดงานสังคมอีก เลยไม่ง่ายนักที่จะมาได้เร็ว ต้องกลับบ้านไปเอารถมาอีกทอด

          กว่าผมดอดมาถึงบ้านแกได้ ก็ตอน 21.40 น. แล้ว ระหว่างทางได้คุยสายหลายคน เป็นห่วงแกทั้งนั้น พี่ทัช ณ ตะกั่วทุ่ง ศิลปินร่วมรุ่น ก็ได้สนทนากัน ด้วยคำคำเดียวกัน เป็นห่วงพี่ติ๊ก

          เปิดประตูเข้ามา แกยืนวาดรูปหน้าตึง ๆ อยู่ในบ้าน ใส่เสื้อสีแดงสด แต่โทนภาพออกสีหม่น ๆ ซึ่งแกกำลังใช้พู่กันสาดใส่สีฟ้าเติมเป็นเงาสะท้อนลงไป
          ภรรยาแก เดินเข้ามารับและกอดผมก่อนเลย ด้วยน้ำเสียงอ่อน ๆ เหนื่อย ๆ แล้วบอกว่า…

          พี่ขอโทษ… พี่หยิบมือถือพี่ติ๊กไปโพสต์เองโดยไม่ได้บอกก่อน

          ตอน 16.41 น. ที่ผมรีบโทรไปแล้วแกรับ …ตอนนั้นกำลังเคลียร์กันอยู่ เลยเสียงเครียด ๆ

          แล้วหลังจากนั้นแกก็รับสายไม่หยุด ที่โทร. มาจากทุกสารทิศ จนสายของผมแทรกเข้าไปไม่ได้อีก

          พี่ติ๊กแกไล่รับสาย กล่าวขอโทษผู้คนมากมาย … รอบนี้ไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่นะ เพราะตกใจกันไปครึ่งเมือง

          โดยรายละเอียดอื่น ๆ พี่อ้อเธอว่าเธอจะเขียนโพสต์เคลียร์เอง ซึ่งผมเห็นว่ามีโพสต์ออกมาแล้วล่ะตอนผมกลับถึงบ้านพอดีเมื่อกี๊

          ส่วนพี่ติ๊กก็ควบคุมสถานการณ์ไป ที่แกยืนวาดภาพอยู่นี่ก็คล้ายการบำเพ็ญตะบะอย่างหนึ่ง

          ผมเองได้คุยเป็นการส่วนตัวกับแกซักครึ่งชั่วโมง เนื่องด้วยจังหวะแกชวนไปดูรูปวาดในอีกห้องนึง

          ตรวจจับสัญญาณแล้ว ไม่พบรังสีส่อเสียหาย พลังใจยังไปต่อได้

          แกยังมีแรง อยากจัดคอนเสิร์ตอีกเพราะทำแล้วอิ่มเอมใจ แต่ครั้งนี้จะจ่ายค่าจ้างศิลปินที่มาร่วมเวทีด้วยแล้ว เพราะความสวยงามจากน้ำมิตรน้ำใจได้มาเต็มที่แล้ว

          แล้วก็โอนเงินจากทุกคนไปให้ผู้เสียหายแล้ว แม้ยังไม่ครบเลขที่ขอ

          ต่อไปจะทำในรูปแบบธุรกิจที่มีกำไรขาดทุนตามวิถีศิลปิน ไม่ขอรับมาฟรี ๆ แต่จะมุ่งหน้าสร้างงานต่อไป

          ตัวผม ผมให้ข้อมูลที่จำเป็นกับแก ให้แกชั่งน้ำหนักในเรื่องสำคัญ

          ผมบอกพี่ติ๊กว่า ผมอาจไม่ได้พูดด้วยท่วงทำนองเดียวกันกับคนอื่นนะ แต่ผมก็จริงจังกับพี่ และต้องการมั่นใจว่าพี่โอเค

          ตัวแกพูดออกมาคำเดียวกับชื่อเพลงที่แกแต่ง คือ ยอมรับคนเดียว แกว่าแกอดคิดไม่ได้หรอกว่าทำไมมันต้องเกิดขึ้น ? แต่เมื่อย้อนเวลากลับไปไม่ได้ก็ต้องยอมรับคนเดียวและก้าวไป

          (ก้าวไป ก็คืออีกหนึ่งชื่อเพลงสุดท้ายหน้า B อัลบั้มเต็มเหนี่ยว)

          เรากอดกันหลายครั้งในบ้าน ผมถือว่าได้กอดแทนทุก ๆ คนที่อยากกอดแก แกฝาก ขาหมู ที่บ้านแกทำมาให้ถุงใหญ่ และผมก็ลากลับเพื่อให้มันไม่ดึกมากนัก แกจะได้พักผ่อน

          ผมขับรถไฟฟ้ากลับมาโดยพบว่าแบตฯ ไม่ได้ชาร์จมาและแทบจะหมดเกลี้ยง ก็มีขมิบตูดบ้าง

          บทเพลง Playlist ติ๊ก ชิโร่ที่เปิดคลอมาทั้งขาไปและขากลับ ตกมาถึงเพลงสุดท้ายในขณะเลี้ยวรถเข้าซอยบ้าน แล้วเห็นแบตฯ เหลือ 4% …ชื่อเพลง ไปช้าช้า

          แหม่ อะไรจะพอดิบพอดี

          ราตรีสวัสดิ์ครับ

          ป.ล. หลังโพสต์นี้ถูกอัปโหลด ผมพยายามโทร. บอกพี่ ๆ ทั้งคู่ให้ลบ โพสต์นั้น แต่ทว่าไม่รับ คาดว่าคงหลับกันไปแล้วครับ