ลาก่อน รักต้องซ้อม

ลาก่อน...รักต้อง "ซ้อม" (Momy Peadia)

โดย Maman

            เสียงกรีดร้องยามค่ำคืนดูเหมือนเป็นเรื่องปกติสำหรับเธอ 

            เพราะแก้วรู้ดีว่าวันไหนที่สามีกลับบ้านพร้อมด้วยกลิ่นเหล้าเมาไร้สติ ก็มักจะหาเรื่องทุบตีเธอเป็นประจำ แม้เพื่อนบ้านจะรู้เรื่องนี้และรู้สึกสงสารแก้ว แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปช่วยเหลือ เพราะเห็นว่าเป็นเรื่องของสามีภรรยา 

            จนกระทั่งวันหนึ่งแก้วเป็นลมหมดสติขณะที่ทำงาน ความเปลี่ยนแปลงในชีวิตของเธอจึงเกิดขึ้นอีกครั้ง หลังจากที่ถูกส่งตัวมายังหน่วยงานช่วยเหลือเด็กและสตรีแห่งหนึ่งมากว่าสัปดาห์ นักสังคมสังเคราะห์ท่าทางใจดี ที่แก้วเรียกตามคนอื่นๆ ว่าพี่น้ำ ก็ได้เข้าคุยด้วย... 

            พี่น้ำ : สวัสดีจ้ะแก้ว เป็นยังไงบ้างอาการดีขึ้นแล้วหรือยัง 

            แก้ว : ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ แต่ยังปวดหัวและนอนไม่ค่อยหลับ พี่น้ำคะ (สีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด) แก้วไม่อยากกลับไปอยู่ที่บ้าน กลับไปเขาต้องบังคับให้แก้วมีอะไรด้วย ถ้าไม่ยอมแก้วก็ถูกซ้อมเอาอีก 

            พี่น้ำ : จ้ะ...พี่เข้าใจ และพี่ก็อยากช่วยแก้วนะ แก้วพอจะเล่าให้พี่ฟังหน่อยได้ไหม ว่าสามีทำร้ายร่างกายแก้วมานานแค่ไหน แล้วทำไมต้องทำแบบนี้ พี่จะได้ช่วยหาทางแก้ไข 

            แก้ว : แก้วเริ่มมีปัญหากับเขามาเกือบ 10 ปีแล้วค่ะ เพราะมีผู้ชายที่ทำงานในโรงงานเดียวกันมาชอบพอและติดพัน แล้วเพื่อนแผนกเดียวกับแก้วไปเล่าให้เขาฟัง พอเขารู้ก็ถามว่าเรื่องจริงไหม แก้วก็ยอมรับว่าจริง เพราะตัวเองบริสุทธิ์ใจไม่ได้คิดอะไรกับผู้ชายคนนั้น แต่เขาไม่คิดแบบนั้น เขาโกรธแก้วก็เลยเริ่มกินเหล้า บังคับให้มีอะไรด้วยทุกคืน และบังคับให้แก้วจูบหน้าผากเขาทุกคืน ถ้าแก้วลืมหรือไม่ยอมทำ เขาก็จะด่าหาว่าหวงตัวเพื่อไปให้ผู้ชายที่มาติดพัน หนักเข้าก็ทั้งเตะ ต่อย และทำร้ายทุบตี (น้ำตาที่คลอเบ้าไหลลงอาบแก้ม) 

            พี่น้ำ : แล้วมีใครรู้บ้างไหมว่าสามีทำร้ายร่างกายแก้ว 

            แก้ว : มีค่ะ อย่างลูกๆ ก็ได้ยินเวลาเสียงดัง และเห็นพ่อเขาทำร้ายแม่ แต่ก็ไม่กล้าช่วย เพราะถ้าเข้ามาห้ามก็จะโดนลูกหลง ส่วนเพื่อนบ้านก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ไม่มีใครกล้าเข้ามาช่วยหรอกค่ะ เขาเห็นว่าเป็นเรื่องผัวเมีย 

            พี่น้ำ : พี่เข้าใจนะ คนในสังคมไทยมักจะคิดว่าเรื่องของการทำร้ายคนในครอบครัวเป็นเรื่องส่วนตัว ทั้งๆ ที่จริงแล้ว มันเป็นเรื่องของคนในสังคม และเป็นเรื่องที่ทุกคนมีส่วนร่วมได้ 

            แก้ว : แต่พวกเขาก็ไม่ผิดไม่ใช่เหรอคะที่คิดแบบนั้น พวกเขาเคยเข้าไปช่วยเหลือ แล้วถูกลูกหลง หรือต่อมาสามีภรรยาเกิดคืนดีกันแล้วมาต่อว่าคนที่เข้าไปช่วยเหลือก็ได้ นี่ถ้าแก้วไม่ถูกสามีทำร้ายจนไปเป็นลมที่โรงงาน และถ้าพี่เจ้าหน้าที่พยาบาลประจำโรงงานไม่สังเกตเห็นแผลที่แขน และคิดอย่างเพื่อนบ้าน แก้วก็คงไม่ได้เข้ามาอยู่ที่นี่ 

            พี่น้ำ : ใช่จ้ะ แต่ทุกวันนี้หน่วยงานที่ช่วยเหลือเด็กและผู้หญิงที่ถูกทำร้ายทุกหน่วยงาน ก็พยายามรณรงค์ให้ทุกคนในสังคมรู้ว่า เรื่องความรุนแรงในครอบครัวไม่ใช่เรื่องส่วนตัวอีกต่อไป ถ้าไม่กล้าเข้าไปห้ามตอนที่มีเรื่อง ก็โทรมาแจ้งเบาะแสได้ เพื่อที่นักสังคมสงเคราะห์อย่างพวกพี่ จะได้เข้าไปช่วยเหลือ เหมือนที่พยาบาลประจำโรงงานของแก้วแจ้งเรื่องมาที่พวกพี่ไงจ๊ะ 

            แก้ว : ไม่หรอกค่ะ มันไม่ใช่แค่แจ้งให้ช่วยเหลือแก้วแล้วทุกอย่างจะจบ ถ้าแค่แจ้งแล้วจบ แก้วก็คงจะตัดสินใจแจ้งไปนานแล้ว อย่างแก้วเองก็เบื่อสามีมาก ทุกครั้งที่เขาทำร้ายร่างกายเรา แก้วอยากจะไปแจ้งความให้ตำรวจมาจับเขาไปให้รู้แล้วรู้รอด แต่พอคิดถึงลูกตาดำๆ อีก 3 คน แก้วก็ตัดใจแจ้งความไม่ลงทุกที ขืนแจ้งความสามีก็ถูกจับ แก้วก็ต้องทำงานเลี้ยงลูกคนเดียว แก้วรู้สึกผิดที่จะแจ้งความให้ตำรวจมาจับสามีตัวเอง ดีไม่ดีถูกพี่น้องเขาตำหนิอีก 

           พี่น้ำ : อืม ที่แก้วพูดมาก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่หลายคนไม่ยอมแจ้งความนะ แต่แก้วรู้ไหมว่าตอนนี้เมืองไทยมีพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ถูกกระทำความรุนแรงในครอบครัว พ.ศ.2550 ซึ่งเป็นพระราชบัญญัติฉบับใหม่ที่แตกต่างจากเมื่อก่อน 

            ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะ แก้วไปแจ้งความว่าถูกสามีทำร้ายร่างกาย สามีของแก้วจะถูกจับและตัดสินจำคุก เพราะมีความผิดตามกฎหมายอาญา ซึ่งกฎหมายอาญามีเจตนาที่จะลงโทษผู้กระทำความผิดมากกว่าแก้ไขฟื้นฟูผู้กระทำผิด แต่ถ้าเป็นทุกวันนี้ตามพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ถูกกระทำความรุนแรงในครอบครัว พ.ศ. 2550 เมื่อแก้วแจ้งความปุ๊บ จะมีทีมงานจากหน่วยงานที่ช่วยเหลือเด็กและผู้หญิงที่ถูกกระทำเข้ามากำหนดมาตรการแก้ไขปัญหาที่เหมาะสม 

            เช่น อาจจะเริ่มต้นที่ไกล่เกลี่ยคดีความกันก่อน ถ้าแก้วยอมความและสามีของแก้วยอมรับผิด ก็จะมีมาตรการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสามีของแก้ว โดยอาจจะใช้วิธีฟื้นฟู บำบัดรักษา ควบคุมความประพฤติ ทำงานบริการสาธารณะหรือทำทัณฑ์บน ขึ้นอยู่ตามความเหมาะสม แต่ถ้าสามีของแก้วหนีหรือไม่ทำตามข้อตกลงจึงจะมีการส่งเรื่องขึ้นฟ้องศาล 

            พระราชบัญญัติฉบับนี้จะเน้นไปที่การเปิดโอกาสให้ผู้กระทำความผิดได้กลับตัว และยับยั้งการกระทำผิดซ้ำ รวมทั้งยังสามารถรักษาความสัมพันธ์ที่ดีในครอบครัวไว้ด้วย เคยได้ยินไหมจ๊ะ "โรงเรียนซ่อมสามี" ถ้าเป็นแบบนี้แก้วว่าตัวเองจะกล้าแจ้งความ เพื่อให้สามีได้ปรับปรุงพฤติกรรมไหม 

            แก้ว : อืม...กล้าค่ะ แก้วเพิ่งรู้นะคะว่ามีกฎหมายแบบนี้ด้วย ถ้าอย่างนั้นแก้วควรจะทำยังไงดีคะ 

            พี่น้ำ : ก่อนอื่นแก้วก็ต้องรักษาตัวให้หาย แล้วพี่จะประสานกับทางโรงงานที่สามีแก้วทำงานอยู่ เพื่อให้แก้วกับสามีได้พบพูดคุยทำความเข้าใจกัน เพราะเท่าที่ฟังแก้วเล่าสาเหตุของการทำร้ายร่างกายไม่ได้มาจากพื้นนิสัยเดิมของสามี แต่เกิดจากความไม่ไว้เนื้อเชื่อใจและหาทางออกที่ผิดด้วยการหันเข้าหาเหล้า พี่คิดว่าหากเขามีที่ปรึกษา ฟื้นฟู และบำบัดรักษาอาการติดเหล้า แล้วแก้วก็คุยกับสามีให้เข้าใจ ถ้ากลับไปอยู่ด้วยกันแล้วแก้วเองก็ต้องทำตัวให้สามีไว้วางใจด้วยนะ พี่คิดว่าสามีของแก้วจะเลิกทำร้ายแก้ว 

            แก้ว : ค่ะ แก้วจะลองทำตามที่พี่แนะนำ หวังว่าสามีของแก้วจะให้ความร่วมมือกับเรานะคะ (ยิ้มอย่างมีความหวัง) 

            หลังจากนั้นไม่นานแก้วกับสามีก็ได้พูดคุยกัน ชัยยอมเข้ารับการรักษาอาการติดเหล้าและเลิกเหล้า รวมทั้งพบจิตแพทย์เพื่อพูดคุยเรื่องสภาพจิตใจของทั้งสองฝ่าย แก้วเองก็กลับไปอยู่บ้านเพราะคิดถึงลูกๆ มาก 

            ย้อนไปหากวันนั้นพี่พยาบาลประจำโรงงานที่เป็นเพียงคนนอกไม่สนใจแผลที่แขนแก้ว และไม่ร้องขอให้หน่วยงานเข้าไปช่วยเหลือ เพราะเห็นว่าปัญหาความรุนแรงในครอบครัวเป็นเรื่องของคนใดคนหนึ่ง แก้วก็จะยังคงถูกสามีทำร้ายร่างกายอยู่เช่นเดิม แต่นี่เพราะความไม่เพิกเฉย และคิดว่าปัญหาความรุนแรงในครอบครัวมีผลกระทบต่อความมั่นคงของสถาบันครอบครัว ชุมชน และสังคม ทุกคนจะต้องให้ความสนใจและมีส่วนร่วมในการแก้ปัญหาต่างหากล่ะ จึงทำให้แก้วหลุดจากบ่วงการทำร้ายร่างกายจากสามีได้ และกลับมามีครอบครัวที่อบอุ่นอีกครั้ง 

            แก้วอายุ 33 ปี มีพี่น้อง 4 คน เรียนจบชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 บ้านเดิมของแก้วอยู่กำแพงเพชร พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่แก้วอายุ 13 ปี แก้วและน้องๆ เลยต้องอยู่กับน้า พออายุ 16 ปี แก้วแต่งานกับชัยซึ่งเป็นคนพิษณุโลก และย้ายครอบครัวไปทำงานในโรงงานที่ชลบุรี ทั้งคู่มีลูกด้วยกัน 3 คน ปัจจุบันแก้วยังอยู่กับสามีและลูกๆ ที่น่ารักเหมือนเดิม แต่เสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดที่ถูกทำร้ายร่างกายในบ้านหลังนี้เงียบลงแล้ว 

            * ชื่อที่ใช้เป็นนามสมมติเพื่อรักษาความเป็นส่วนตัว 

            ขอขอบคุณข้อมูล: เอกสารการสัมมนา "การใช้กฎหมายแก้ปัญหาความรุนแรงในครอบครัว" สำนักงานส่งเสริมสถาบันครอบครัว ร่วมกับ สำนักงานส่งเสริมความเสมอภาคชายหญิง สำนักงานกิจการสตรีและสถาบันครอบครัว กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ 

            หากพบความรุนแรงในครอบครัว แจ้งเบาะแสเพิ่มเติมที่... 

            - ศูนย์พึ่งได้ กระทรวงสาธารณสุข โทร. 1169 
            - มูลนิธิเพื่อนหญิง โทร. 0 2513 1001 
            - มูลนิธิผู้หญิง โทร. 0 2433 5149, 0 2435 1246 
            - ศูนย์พิทักษ์เยาวชนและสตรี สำนักงานตำรวจแห่งชาติ โทร. 0 2512 0092 
            - ศูนย์พิทักษ์สิทธิเด็กและครอบครัว กระทรวงศึกษาธิการ โทร. 1579 
            - บ้านพักฉุกเฉิน โทร. 0 2929 2301-07

เรื่องราวผู้หญิง ความสวยงาม แฟชั่น ความรัก มากมาย คลิกเลย

 คลิกอ่านความคิดเห็นของเพื่อน ๆ ได้ที่นี่ค่ะ

ขอขอบคุณข้อมูลจาก