ไม่ใช่ทุกคนที่หลังจากพ้นโทษออกมาแล้วจะได้รับโอกาสในการเริ่มต้นชีวิตใหม่อย่างสวยงาม แต่นักร้องหนุ่ม แพท วรยศ บุญทองนุ่ม หรือ แพท พาวเวอร์แพท ได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า หากมุ่งมั่นที่จะกลับตัวกลับใจ ไม่สิ้นหวัง และมีความตั้งใจที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เป็นคนดีจริง ๆ ไม่มีคำว่าสายเกินไป ชีวิตสามารถเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ
ย้อนกลับไปเมื่อวันที่ 4 มกราคม 2564 เป็นวันที่แพทได้รับอิสรภาพออกมาสู่โลกภายนอก หลังรับโทษอยู่ในเรือนจำนานกว่า 16 ปี 8 เดือน จากวันนั้นจนถึงวันนี้เป็นเวลา 1 ปี กับอีกเกือบ 5 เดือน ที่แพทได้กลับมาอยู่กับครอบครัว และกลับมาทำงานในวงการบันเทิง ได้กลับมาทำอาชีพนักร้องที่ตัวเองรัก ได้กลับมาทำเพลงร่วมกับเพื่อน ๆ สมาชิกดั้งเดิมของวงพาวเวอร์แพทอีกครั้ง หลังแยกย้ายกันไปนานเกือบ 20 ปี
ล่าสุด หนุ่มแพทได้ผุดโปรเจกต์ PowerPat22 ซึ่งเป็นโปรเจกต์พิเศษในโอกาสที่ปีนี้วงครบรอบ 22 ปี พร้อมกับเตรียมจัดงาน PowerPat22 Meeting Concert ในวันที่ 4-5 มิถุนายน 2565 เพื่อเป็นการขอบคุณความรักของแฟนคลับที่มีให้เสมอมา ความพิเศษของงานมีตติ้งในครั้งนี้ นอกจากจะเป็นการเฉลิมฉลองที่วงพาวเวอร์แพท ยังเป็นการย้อนความทรงจำและทำให้เห็นการเติบโตของแพทในด้านดนตรี ที่แตกต่างจากอัลบั้มชุดแรกอย่างเห็นได้ชัด
นอกจากนี้คอนเซปต์งานมีตติ้งทั้งหมดยังมีความหมายแฝงอยู่มากมาย เพราะเกิดจากความผูกพันของแพทที่มีต่อเลข 2 หลายอย่างจนน่าเหลือเชื่อ ปีนี้วงพาวเวอร์แพทมีอายุครบ 22 ปี ในปี 2022 แพทเกิดวันที่ 2 มิถุนายน ปีนี้แพทอายุ 42 เป็นปีที่ 2 ที่ได้รับอิสรภาพ และวงมีซิงเกิลชื่อ 02.22 น. ซึ่งเป็นเพลงที่แพทแต่งตอนอยู่ข้างในเรือนจำ เป็นความบังเอิญที่เหมือนถูกกำหนดมาแล้ว จนแพทเองก็รู้สึกว่าเลข 2 อาจจะเป็นลัคกี้นัมเบอร์ของตนเองก็ว่าได้
วันนี้ (15 พฤษภาคม 2565) เรามีโอกาสสัมภาษณ์หนุ่มแพทแบบ Exclusive ถึงชีวิตในวันที่ "ดีที่สุด" และ "แย่ที่สุด" พร้อมถอดบทเรียนชีวิตแพทในช่วงวัยต่าง ๆ ผ่านเลข 2 ซึ่งเจ้าตัวได้เผยถึงช่วงอายุที่ทำให้รู้สึก "รักตัวเองที่สุด" และ "เกลียดตัวเองที่สุด" ได้อย่างน่าสนใจ
- แพท รีวิวชีวิตตัวเอง ในวัยที่อายุย่างเข้า 42 ปี
จริง ๆ ก็ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองอายุ 42 นะ ยังรู้สึกว่ายังมีเรี่ยวแรงและมีพลังของความเป็นหนุ่มอยู่ในตัวอยู่ (หัวเราะ) ยังมีอะไรที่อยากทำเยอะแยะ ยังมีแรงบันดาลใจ และมีสิ่งใหม่ ๆ ให้เรียนรู้ ที่ทำให้เรารู้สึกตื่นเต้นและท้าทายอยู่มากมายในโลกใบนี้นะครับ ยังมีไฟที่จะพัฒนาตัวเอง พัฒนางาน รวมถึงหาความรู้ต่าง ๆ ที่ตัวเองสนใจใส่ตัวเองอยู่ตลอดเวลา
ถ้ามองในแง่ของการใช้ชีวิตก็คงจะราบเรียบขึ้น ไม่ได้หวือหวาและเข้าใจชีวิตมากขึ้น เข้าใจในสัจธรรมชีวิตมากขึ้น และให้ความสำคัญกับคุณค่าในชีวิตมากขึ้น เวลาทำอะไรก็รอบคอบขึ้น และคิดถึงคนรอบข้างมากขึ้น คิดถึงครอบครัวมากขึ้นและไม่วู่วามแล้วครับ ไม่ค่อยจะมีอารมณ์เหมือนตอนช่วงเด็ก ๆ เท่าไหร่ อาจจะเพราะเราผ่านชีวิตมาเยอะขึ้น มองเห็นสัจธรรมมาเยอะ มองเห็นเรื่องราวต่าง ๆ มองเห็นความผิดพลาด เหตุและผลที่มันจะเกิดในสิ่งต่างๆ เราก็เข้าใจแล้ว เป็นชีวิตในวัยที่สบาย ๆ และไม่ได้มีความยุ่งยากมากมาย และยังเต็มไปด้วยไฟแห่งการทำงานเหมือนเดิมครับ
- ถอดบทเรียนผู้ชายที่ชื่อ แพท พาวเวอร์แพท ในช่วงวัยต่าง ๆ ผ่านเลข 2 ที่เป็นลัคกี้นัมเบอร์ตัวเอง
“ตอน 2 ขวบ จำไม่ได้ครับเพราะยังเด็กอยู่มาก รู้สึกจะเริ่มจำได้ตอนเข้าอนุบาลน่าจะอายุ 3-4 ขวบ น่าจะเป็นเด็กที่ไม่ดื้อเท่าไหร่ น่าจะเป็นเด็กอ้วน ๆ หน่อย แล้วก็ผมชี้ ๆ หน้าจีน ๆ หน่อยครับ (หัวเราะ) น่าจะเป็นเด็กเลี้ยงง่ายและมีจินตนาการตั้งแต่เด็ก การเล่นก็จะมีจินตนาการสูงเหมือนกัน ชอบดูการ์ตูนพวกแปลงร่าง คาเมนไรเดอร์ มดเอ็กซ์ อุลตร้าแมน
- แพทในวัย 12 ปี จุดเปลี่ยนสำคัญครั้งแรกในชีวิต ที่ทำให้ได้เรียนรู้ชีวิตผู้ชายอย่างเต็มรูปแบบ
ตอนอายุ 12 เริ่มจะเป็นหนุ่ม ย่างเข้า ม.1 เป็นช่วงชีวิตที่ออกมาจากบ้านครั้งแรกในการมาอยู่โรงเรียนประจำที่จังหวัดราชบุรี ซึ่งเป็นโรงเรียนคาทอลิก และเป็นช่วงเราเริ่มโต เริ่มดูแลตัวเอง อยู่โรงเรียนประจำเราต้องซักผ้า ซักถุงเท้า ซักกางเกงในเอง ออกมาสู่โลกกว้างมากขึ้นไม่ได้มีแม่คอยทำโน่นทำนี่ให้แล้ว และเป็นวัยที่เริ่มหัดเล่นกีตาร์แบบจริงจังด้วย เล่นดนตรีอย่างจริงจัง แรงบันดาลใจ ความฝันก็เริ่มเต็มที่มากขึ้น เราหัดเล่นดนตรีครั้งแรกก็ช่วงวัยนั้นครับ
ถือเป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตครั้งแรกเลยครับ เป็นครั้งแรกที่เราต้องห่างไกลบ้าน แล้วก็ห่างไกลมาเรื่อย ๆ จนกลับมาตอนอายุ 40 (หัวเราะ) ผมเรียนโรงเรียนประจำ 2 ปี ม.1 ถึง ม.2 แล้วก็กลับมาเรียนกรุงเทพฯ เพราะค่าเทอมแพงครับ (ออกจากโรงเรียนประจำเพราะเรื่องค่าใช้จ่ายสูง ไม่ได้เกี่ยวกับกฎระเบียบเยอะจนอยู่ไม่ได้ใช่มั้ย ?) ไม่ใช่ครับ มันก็เข้มงวดจริงแต่พออยู่ไปเรื่อย ๆ ก็ชิน เป็นเรื่องของค่าใช้จ่ายมากกว่าครับ เทอมนึงก็หลายหมื่นอยู่
เป็นวัยที่เราได้ลองหลาย ๆ อย่างที่ผู้ชายเขาเรียนรู้กัน ทั้งเรื่องเล่นดนตรี ได้ทดลองการเล่นกีฬาต่าง ๆ พอขึ้นมัธยมต้นก็ได้เข้ากิจกรรมของทางโรงเรียนเยอะขึ้น เช่น กีฬาสี การเข้าชมรมต่าง ๆ ก็เปิดโลก มีสังคมมากขึ้น และได้เข้าไปเรียนรู้วัฒนธรรม และพิธีกรรมทางศาสนาของทางศาสนาคริสต์ นิกายคาทอลิกครับ เพราะหอพักอยู่ติดกับโบสถ์เลย
แล้วก็ทำให้ได้เรียนรู้ชีวิตของคนอื่นด้วยที่เขาอยู่กับเรา เพราะพ่อแม่ที่อยากให้ลูกมาอยู่โรงเรียนประจำก็คงอยากให้มาฝึกระเบียบต่าง ๆ ต่างที่มา ต่างสังคมมาอยู่ร่วมกัน คล้ายๆ ตอนที่เราไปอยู่ในเรือนจำน่ะแหละ คล้าย ๆ กันเลย ไปฝึกก่อนไง ก่อนที่จะได้ไปอยู่จริง ๆ (หัวเราะ)
- แพทในวัย 22 ปี ชีวิตดิ่งลงเหว ทำทุกอย่างที่ไม่ดี รู้สึกสมน้ำหน้าตัวเอง
ตอนนั้นเต็มที่เลยครับ ใช้ชีวิต ใช้ร่างกายเปลืองมากเลย แต่เรื่องยาเสพติดผมลองตอนอายุ 15 ครับ คือตอนที่ออกจากโรงเรียนประจำกลับมาอยู่กรุงเทพฯ ก็เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ครับ ช่วงอายุ 22 เป็นช่วงที่มีชื่อเสียงแล้ว เป็นพาวเวอร์แพทแล้ว น่าจะออกอัลบั้มชุดที่ 2-3 แล้วครับ เล่นละครด้วย มีงานเยอะ แต่ก็ใช้เงินเยอะเหมือนกัน ใช้ยาเสพติดเยอะ เรื่องผู้หญิงด้วย กินเหล้าเยอะ เมา เที่ยว พักผ่อนน้อยและเข้าไปสู่สังคมที่ไม่ดี ช่วงอายุ 22 ปี เราไม่ได้เกเรเป็นนักเลงหัวไม้นะครับ เราก็ยังมีความสุภาพของเราอยู่ แต่ในเรื่องของสายเมาเราลองทุกอย่างเลย
ใช้ชีวิตเสี่ยงอันตรายเยอะ ขับรถเร็ว เสพยาเกินขนาด คบคนไม่ดี ใช้ชีวิตสุดโต่ง มีความเชื่อมั่น มีแนวคิดผิด ๆ เกี่ยวกับการใช้ชีวิตและการใช้ยาเสพติด ไม่ค่อยแคร์ใคร ไม่ค่อยฟังใคร เป็นจุดดิ่งของชีวิต และหลังจากนั้นปี 2 ปีก็เข้าเรือนจำเลยครับ ช่วงอายุ 22 ไม่มีเรื่องดีเลยครับ ตอนนั้นชีวิตดาร์กมาก (เป็นช่วงยุคมืดของชีวิตแพท ?) ใช่ครับ เคยเกือบน็อกยาเสพติดก็ช่วงนี้แหละ แต่ก็ไม่ถึงกับเป็นช่วงที่ไม่น่าจดจำเพราะเราจำมาเป็นบทเรียนไงครับ เป็นประสบการณ์ชีวิตว่าครั้งนึงเราเคยผ่านมาแล้วนะ แล้วก็เอาประสบการณ์ตัวเองมาบอกกับคนที่เราหวังดีกับเขา เตือนเขาได้ หรือให้เขาเรียนรู้จากประสบการณ์ของเราได้
มองย้อนกลับไป อยากพูดอะไรกับตัวเองในวัย 22 มั้ย ?
ช่วงนั้นถ้าพูดก็คงไม่เชื่อหรอก พูดไปก็เท่านั้น ไม่มีประโยชน์ ต้องปล่อยให้ไปเจอของจริงแบบนี้แหละ ไปเจอผลลัพธ์แบบนั้นก็ถูกแล้วแหละ (พูดเหมือนสมน้ำหน้าตัวเองเลย ?) ก็ใช่ไงครับ(หัวเราะ) ใช่เลย
- แพท ในวัย 32 ปี อยู่ในเรือนจำครบ 10 ปีพอดี กลายเป็นแพทในเวอร์ชั่นที่ดีขึ้นกว่าอดีต
ตอนอายุ 32 ผมอยู่ในเรือนจำได้เกือบ 10 ปีแล้วครับ เป็นอะไรที่สงบนิ่งมากขึ้นและมีเป้าหมายชีวิตชัดเจนแล้วในตอนนั้น เป้าหมายของเราก็คืออยากจะกลับออกมาให้เร็วที่สุด อยากจะพัฒนาเรื่องของสิ่งที่เรารัก ไม่ว่าจะเป็นดนตรี ศิลปะ เราก็มุ่งมั่นฝึกฝน เรียนรู้เพิ่มเติมมาตลอดทั้งสายอาชีพและสายวิชาการ จนเรียนจบได้ปริญญามา มีความรู้เพียงพอที่จะนำมาสอนผู้อื่นด้วย
ด้านของดนตรีเราก็เรียนรู้ด้วยตัวเองแล้วนำความรู้มาสอนเพื่อน ก็รู้สึกว่าชีวิตมีคุณค่ามากขึ้น ได้สร้างประโยชน์ให้กับสังคมที่เราอยู่มากขึ้นในทุก ๆ วันเลย และในทุกวันก็มีการช่วยงานต่าง ๆ ของทางเจ้าหน้าที่ด้วย เป็นตัวตั้งตัวตีในการทำกิจกรรมต่าง ๆ ให้กับเพื่อนผู้ต้องขัง หรือให้กับน้อง ๆ ที่เข้ามาแล้วอยากหาความรู้เพิ่มเติม ทำให้เขามีแรงบันดาลใจในการใช้ชีวิตมากขึ้น เราก็ไปมอบสิ่งเหล่านี้ให้เขา ให้เขามีเป้าหมายชีวิต ซึ่งก็เกิดประโยชน์อย่างมาก ก็มีหลายคนที่เขาเปลี่ยนแปลงความคิด และก็มีหลายคนที่เปลี่ยนแปลงนิสัยใจคอไปเลยก็มีครับ ตอนอายุ 32 รู้สึกว่าตัวเองดีขึ้นเยอะ เข้าใจชีวิต เริ่มศึกษาธรรมะ เริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองในหลาย ๆ ด้านแล้ว รักการใฝ่เรียนรู้ หลาย ๆ อย่างเกิดขึ้นในวัยนี้ครับ
- แพท ในเวอร์ชั่นอีก 22 ปีข้างหน้า ซึ่งตอนนั้นแพทจะอายุ 64 ปี
ผมว่าน่าจะยังเฟี๊ยวอยู่ครับ (หัวเราะ) น่าจะยังไม่ดูแก่ไม่ดูห่อเหี่ยวหรอกครับ เพราะก็มีอะไรให้ทำไปเรื่อย ๆ อยู่ตลอดแหละ คิดว่าถ้าอายุ 60 กว่าก็ยังจะแข็งแรงและมีแรงทำอะไรอีกหลาย ๆ อย่างที่เราชอบอยู่ คิดว่าน่าจะอายุยืนนะเพราะว่าเราก็ไม่ยุ่งอบายมุข นอนเร็วตื่นเช้า กินอาหารที่มีประโยชน์ ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืนแล้ว ไม่นำสิ่งเป็นพิษเข้าร่างกาย แล้วผมก็ไปหาหมอตรวจสุขภาพอยู่ตลอด
คิดว่าตัวเองตอนอายุ 60 กว่าก็ยังทำอะไรสร้างสรรค์ได้อยู่ครับ ก็ยังอยู่กับสิ่งที่เรารักไม่ว่าจะเป็นดนตรีหรือศิลปะ แต่จะเป็นรูปแบบไหนเท่านั้นเอง จะอยู่เบื้องหน้าเบื้องหลังหรือจะไปพัฒนาตรงไหนที่มันเชื่อมโยงกับสิ่งที่เรารัก ที่เราถนัด ตอนนี้ยังบอกไม่ได้ แต่คิดว่าคงหนีไม่พ้นสิ่งที่เราชอบ ที่เรามีความสามารถ ที่เราทำอยู่ทุกวันนี้ก็จะพัฒนาต่อยอดไปเรื่อย ๆ กว่าจะถึงวันนั้นก็คงจะเก่งขึ้น มีความรู้มากขึ้นครับ
ส่วนแนวคิดในการใช้ชีวิตก็คงเหมือนเดิมครับ ไม่น่าจะเปลี่ยนอะไรมากมาย ถ้าเปลี่ยนก็คงจะสงบมากขึ้นไปอีก ชอบอยู่บ้านมากขึ้นไปอีก เลี้ยงปลา ทำงานบ้าน ดีดกีตาร์ ก็มีความสุขแล้วครับ จริง ๆ ก็คือสิ่งที่เราทำอยู่ทุกวันนี้แหละ
ก็คงจะไม่ย่ำแย่แล้วล่ะเพราะเราก็เติบโตมา ผ่านอะไรมาเยอะแยะมากมาย มีบทเรียนที่เราเรียนรู้แล้ว เรามองเห็นเส้นทางแล้ว เราก็แค่เดินตามเส้นทางนั้นไปเรื่อย ๆ ๆ ส่วนผลลัพธ์จะเป็นยังไงก็ไม่ต้องไปคาดหวังมันเยอะ ถ้าเรามั่นในว่าเราทำสิ่งที่ดี สิ่งที่ถูกต้องและไม่ไปทำให้ใครเดือดร้อน ผลมันคงไม่แย่หรอก แต่จะดีมากหรือดีน้อย เราก็ไม่ได้คาดหวังครับ คิดว่าถ้าเราประคองตัวเองทำแต่สิ่งที่มันดีที่มันถูกต้องชีวิตมันก็ดีแหละ
- แพทชอบตัวเองในเวอร์ชั่นปัจจุบันมากที่สุด เพราะหลุดพ้นทุกอย่างแล้ว
ชอบตอนนี้แหละครับ มันเหมือนชีวิตที่หลุดพ้นไปแล้ว หลุดพ้นจากวิบากกรรม หลุดพ้นจากความขมุกขมัวอะไรต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในใจก็ถูกปลดล็อคไปทุกอย่าง การทำอะไรที่ไม่มีการยับยั้งชั่งใจหรือไม่คิดหน้าคิดหลังให้ดีก็ไม่มีแล้ว หรือแม้กระทั่งมุมมองที่มีกับครอบครัว ทุกอย่างก็ประสานเชื่อมต่อตั้งแต่เราอยู่ในเรือนจำแล้ว ทุกวันนี้ก็ไม่ได้มีรอยอะไรแล้วครับ เข้าใจถึงความรักของครอบครัว ทุกวันนี้ก็มีความสุขและอบอุ่นที่สุดเลย
ยิ่งได้กลับมาเล่นดนตรีที่ตัวเองรัก มีแฟนคลับคอยซัพพอร์ตผลงาน ทำเพลงแล้วมีคนชอบฟังก็มีความสุขมาก ๆ ครับ โปรเจกต์ต่าง ๆ ทั้งเรื่องของบริษัทและงานที่เรารัก มันก็ทำให้เรามีแรงผลักดัน มีพลัง มีความหวังในการใช้ชีวิตไปเรื่อย ๆ และทำให้เราสนุกด้วยครับ ทำให้เรารู้สึกมีค่า ในทุก ๆ วันเรามีเป้าหมายเพราะฉะนั้นมันจะไม่เฉไฉไปทางอื่นแล้ว และไม่รู้สึกว่าหลักลอย
เรามีเป้าหมายชัดเจนเราก็เดินไปตามทางนั้น ทุกวัน ๆ มันก็จะเริ่มเห็นผลวันละนิด ๆ พอเวลาผ่านไปแล้วมองย้อนไปก็ทำให้เกิดความภูมิใจ ว่าเราได้มีการพัฒนาตัวเอง งานที่เราทำเห็นเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น ที่ผ่านมาเราไม่ได้หายใจทิ้งไปวัน ๆ นะ มันเกิดผลทั้งต่อตัวเองและต่อผู้อื่นด้วย (รักตัวเองในเวอร์ชั่นนี้มั้ย ?) รักครับ รักมากเลยแหละ
- แล้วไม่ชอบตัวเองในวัยไหนมากที่สุด ?
ช่วงอายุ 22 ครับ เพราะสิ่งที่ไม่ดีในชีวิต ผมทำในวัยนั้นหมดเลย
- 16 ปี 8 เดือนที่อยู่ในเรือนจำ เป็นการสูญเสียแต่ไม่สูญเปล่า เพราะได้แพทเวอร์ชั่นใหม่กลับมา
จริง ๆ ก็รักทุกตอนแหละ ทั้งดีทั้งร้ายมันก็เป็นประสบการณ์ที่หล่อหลอมเราทำให้ทุกวันนี้เราเป็นคนแบบนี้ ถ้าไม่มีวันนั้นก็ไม่มีเราในวันนี้เหมือนกัน เราอาจจะยังคิดไม่ได้ ถ้าไม่ได้เจอเรื่องแรง ๆ ที่กระทบกระเทือนชีวิตก็อาจจะทำให้เราคิดไม่ถึง แล้วก็ประเมินสิ่งต่าง ๆ ที่เจอในชีวิตไม่ชัดเจนและไม่ถูกต้อง 16 ปี 8 เดือนที่อยู่ในเรือนจำเป็นการสูญเสียที่ไม่ได้สูญเปล่า มันก็ได้อะไรกลับมาหลายอย่างครับ
- นิยามของ PowerPat22 ในความคิด แพท
เป็นการเดินทางของวงนี้ที่ยาวนานมาจนถึง 22 ปี ไม่มีใครคาดคิดว่าวงนี้จะกลับมารวมตัวกันอีกครั้งนึงได้ เพราะที่ผ่านมาสมาชิกวงแต่ละคนก็เดินไปตามเส้นทางของตัวเอง การกลับมารวมตัวกันมันก็เป็นโอกาสพิเศษอย่างมาก แล้ว 22 ปีแล้ว และยังเป็นสมาชิกดั้งเดิมหมดเลย กลับมาเล่นดนตรีและร้องเพลงด้วยกันเหมือนเดิม ผู้จัดการวงก็เป็นคนเดิมก็คือพี่เท็ดดี้
เหมือนเราย้อนกลับไปเมื่อ 22 ปีที่แล้ว เป็นการเดินทางที่ยาวนานและมีคุณค่ามาก และไม่ได้มีโอกาสบ่อยๆ ในการที่จะกลับมาแล้วเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นกับวงดนตรีวงนึงแบบนี้ครับ การครบรอบ 22 ปี ก็มีได้แค่ครั้งเดียวด้วยครับ จึงเป็นสิ่งที่พิเศษมาก ๆ และอยากให้ทุกคนมาอยู่ในบรรยากาศนั้นด้วยกันครับ
มีตติ้งทั้ง 2 รอบ งานจะเป็นแบบเป็นกันเอง สบาย ๆ นั่งเล่นชิล ๆ เล่นดนตรีไป คุยไป ใกล้ชิดกับแฟนคลับ ในงานเราจะมีของขวัญมาให้แฟนคลับจับฉลากด้วยครับ ในส่วนของโชว์จะมีเพลงที่ไม่เคยเล่นที่ไหนมาก่อน และจะมีเพลงพิเศษสำหรับงานนี้ด้วย ซึ่งเป็นเพลงที่ผมอยากให้ทุกคนได้ฟังมาก ๆ ครับ รวมถึงเพลงในอัลบั้มแรกเมื่อปี 2000 ที่เรานำกลับมาทำดนตรีใหม่ ก็จะเล่นในวันนั้นด้วย สคริปต์เพลงทั้ง 2 วันจะไม่เหมือนกัน โชว์ต่าง ๆ มีความพิเศษแน่นอนครับ
ผมเต็มที่กับมีตติ้งครั้งนี้เพราะอยากให้ออกมาดีที่สุด และเป็นมีตติ้งที่ผมทำเองในนามบริษัทมาดู มาฟัง ซึ่งเป็นบริษัทของผมเองด้วย การเตรียมงานผมดูเองทุกขั้นตอน ในส่วนของที่ระลึกที่แจกให้กับทุกคนที่ซื้อบัตรก็จะมีโปสเตอร์ และ Wristband ที่มีลายเซ็นของสมาชิกในวงครบทุกคน ส่วนโปสเตอร์ 2 วันจะคนละแบบกันครับ ผมไปเลือกเอง ดีไซน์เองทุกอย่าง ในส่วนของบูธขายสินค้าในงานก็เป็นสินค้าที่ทำมาเพื่อโอกาสนี้โดยเฉพาะ มีทั้ง Power Bank มีเสื้อยืด และแก้วน้ำพร้อมถุงหิ้ว มั่นใจว่าทุกคนเห็นต้องรู้สึกอยากได้แน่นอนครับเพราะเราสั่งทำเป็นพิเศษทุกชิ้นเลย
