ตามรอยเท้าพ่อหลวง กับ หมอก้อง สรวิชญ์

เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณภาพประกอบจากรายการทูไนท์ โชว์


          ใครที่ได้ชมรายการ "ทูไนท์ โชว์" เมื่อคืน (9 พฤษภาคม) คงจะยิ่งรักพ่อหลวงของพวกเรามากขึ้น เมื่อ หมอก้อง สรวิชญ์ สุบุญ ซึ่งเป็นแขกรับเชิญของรายการ ได้มาบอกเล่าเรื่องราวของพระราชกรณียกิจของบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวที่ทรงตรากตรำทำงานหนัก เพื่อพสกนิกรของพระองค์ โดยเฉพาะเรื่องที่พระองค์ทรงเดินทางไกลในพื้นที่ทุรกันดาร และเส้นทางแสนลำบาก แต่พระองค์ไม่ทรงบ่นเลยสักคำ ซึ่งทุกถ้อยคำที่หมอก้อง สรวิชญ์ ถ่ายทอดออกมาล้วนมาจากใจ ทำเอาผู้ชมรายการถึงกับน้ำตาซึมเลยทีเดียว 

          โดย หมอก้อง สรวิชญ์ ได้ย้อนอดีตก่อนที่จะมาเป็นหมอว่า ตนเป็นคนลพบุรี แต่ย้ายมาอยู่กรุงเทพฯ เมื่อจบมัธยมศึกษาตอนต้น แล้วก็ไปศึกษาต่อมัธยมศึกษาตอนปลาย ที่โรงเรียนเตรียมอุดม ซึ่งโรงเรียนแห่งนี้นี่เอง ที่สร้างชีวิตใหม่ให้กับตน เพราะก่อนหน้านี้ ตนไม่เคยมองถึงอนาคต เพียงคิดแค่ว่าเรียนไปเรื่อย ๆ เท่านั้นพอ จนกระทั่ง เจออาจารย์คนหนึ่งทีตนไม่ค่อยชอบสักเท่าไร แถมยังสอนวิชาที่ตนเรียนไม่รู้เรื่องอย่างชีววิทยา ทำให้ตนมีอคติกับวิชาดังกล่าวมากกว่าเดิม แถมยังสอบได้คะแนนไม่ดีอีกด้วย

          เมื่อผลการเรียนของวิชานี้ตกต่ำ ตนจึงถูกอาจารย์ดังกล่าวเรียกไปพบ ตอนแรกตนคิดว่า อาจารย์คงไม่ชอบตนและต้องต่อว่าตนอย่างแน่นอน แต่กลับกัน อาจารย์เข้ามาสอบถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ว่าตนมีปัญหาอะไร วิชานี้ไม่เข้าใจตรงไหน พร้อมกับแนะนำ ให้ตนคิดถึงอนาคต โดยให้แง่คิดว่า "ถ้าตนจะมีชีวิตอยู่ถึงอายุ 60 ตอนนี้ ตนอายุ 17 เพราะฉะนั้น ชีวิตอีก 40 ปีที่เหลือ ไม่ใช่เวลาตอนนี้หรอ ที่ตนจะเลือกอนาคตของตนเอง" และด้วยคำพูดดังกล่าวนั้น ทำให้ตนตั้งใจเรียน เลิกอคติ และวางเป้าหมายของชีวิตตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

          อย่างไรก็ตาม เมื่อถึงเวลาที่ตนต้องเลือกคณะ เพื่อเข้ามหาวิทยาลัย ตอนนั้นตนมีอาจารย์สมญาติเป็นแบบอย่าง ทำให้ตนอยากเป็นครู แต่คุณพ่อของตนอยากให้ตนเป็นหมอมากกว่า โดยคุณพ่อระบุว่า ต้องการให้ตนเป็นหมอทหาร และให้สอบที่มหาวิทยาลัยพระมงกุฎเกล้าเท่านั้น ซึ่งตนก็ทำตามความปรารถนาของคุณพ่อ และก็ได้เป็นหมอทหารตามที่ตั้งใจไว้

          และที่นี่นี้เอง ที่ทำให้ชีวิตทั้งชีวิตของหมอก้องเปลี่ยนไป โดยหมอก้อง กล่าวว่า ตอนนี้ตนเป็นแพทย์ประจำอยู่ที่ค่ายทหารพัฒนา คอยออกหน่วยแพทย์เคลื่อนที่ไปยังจังหวัดต่าง ๆ ทุกเดือน บางทีก็ลำบาก บางทีก็ไม่ลำบาก แต่มีอยู่ที่ที่หนึ่งที่ทำให้ตนมีแรงบันดาลใจ ที่จะเป็นหมอค่ายทหารพัฒนาต่อไป

          เรื่องก็มีอยู่ว่า ตอนนั้นตนต้องไปออกหน่วยแพทย์เคลื่อนที่ ที่จังหวัดเพชรบุรี ซึ่งตนก็ไม่ได้คิดว่าจะลำบากอะไร เพราะเป็นจังหวัดที่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ มากนัก แต่เมื่อตนไปถึงหน่วยทหาร กลับต้องนั่งรถต่อไปอีกถึง 4 ชั่วโมง เท่านั้นยังไม่พอ เพราะพอถึงที่หมายแล้ว ตนต้องลงเดินเท้า ในหนทางที่ไม่สะดวก มีทั้งถนนลูกรัง และดินโคลน ข้ามภูเขาราว ๆ กว่า 1 ชั่วโมง ทำให้ตนบ่นตลอดการเดินทาง เพราะอากาศทั้งร้อน และตนก็เมื่อยมาก ๆ สักพักหนึ่งก็มีคนในหน่วยงานดังกล่าว เดินเข้ามาถามตนว่า ตนเหนื่อยไหม พร้อมกับบอกตนว่า เมื่อประมาณ 10 ปี ถนนหนทางยังไม่สะดวกเช่นนี้ แต่มีคนคนหนึ่งที่ไม่เคยบ่นว่าเหนื่อยสักคำ ตนได้ฟังอย่างนั้น ก็เลยถามตอบกลับไปว่า คนคนนั้นเป็นใคร และคำตอบที่ได้นั้น ทำให้ตนเองอึ้งเป็นอย่างมาก เพราะคนคนนั้นคือ "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว หรือ ในหลวง ของเรา" นั่นเอง

          พร้อมกันนี้ หมอก้อง ได้กล่าวปิดท้ายว่า ตอนนี้ไม่ว่าตนจะต้องไปออกค่ายไกลสักเท่าไร ลำบากขนาดไหน ตนก็ไม่ปริปากบ่น เพราะตนนำเอาพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเป็นแบบอย่าง  ถึงเรื่องดังกล่าวจะเป็นเพียงแค่เศษเสี้ยวของการทรงงานของท่าน แต่ก็เป็นแรงบันดาลใจให้ตน อยากก้าวตามรอยเท้าของท่านต่อไป และตนเชื่อว่า ทุกตารางนิ้วของแผ่นดินไทย ไม่มีที่ไหนที่ท่านไม่เคยไป