ขอขอบคุณภาพประกอบจาก เฟซบุ๊ก ที่นี่หมอชิต , เฟซบุ๊ก เป็ด เชิญยิ้ม
ถ้าลองให้ไล่เรียงชื่อของนักแสดงตลกที่มีชื่อเสียงของเมืองไทย หนึ่งในนั้นต้องมีชื่อ "เป็ด เชิญยิ้ม" อย่างไม่ต้องสงสัย เพราะหลายสิบปีที่เขาคลุกคลีอยู่ในวงการตลก เขาได้สร้างเสียงหัวเราะจนเป็นที่จดจำของคนดูอย่างมากมาย แถมยังปั้นตลกรุ่นใหม่ ๆ ให้เจิดจรัสในวงการอีกไม่น้อย แล้วชีวิตจริงของเขาล่ะ...จะเฮฮา ร่ำรวยอารมณ์ขันเหมือนภาพที่เราเห็นในจอทีวีหรือไม่ ตามรายการที่นี่หมอชิตไปบุกบ้านตลกคนดังกันดีกว่า
ทั้งนี้ เป็ด เชิญยิ้ม ได้มาต้อนรับพิธีกรด้วยอารมณ์ขัน ก่อนจะพาเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ที่เขาออกแบบด้วยตัวเอง ทั้งโถงสูงหน้าบ้าน รวมทั้งมีการวางศาสตร์ฮวงจุ้ยไว้ทุกซอกทุกมุมตามความเชื่อ
เมื่อเดินเข้ามาด้านใน "เป็ด เชิญยิ้ม" ก็ชี้ชวนให้ดูรูปครอบครัวของเขา ซึ่งประกอบด้วยภรรยา คือ คุณก้ามปู ปัทมสูต อดีตนักแสดง และลูก ๆ อีก 3 คน เขาบอกว่า ลูกชายคนโตกำลังจะเรียนจบปริญญาเอกแล้ว ส่วนลูกชายคนกลางก็เรียนจบปริญญาโทแล้ว แล้วรู้ไหมว่า ลูกคนนี้เองที่เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้คุณเป็ดได้เรียนจบปริญญาเอก จนกลายเป็นดอกเตอร์
งานนี้ เป็ด เชิญยิ้ม จึงเล่าให้ฟังถึงที่มาที่ไปว่า ตอนแรกลูกชายคนกลางเป็นคนเกเร จะไม่ยอมเรียนหนังสือ เขาจึงบอกว่า หากลูกไม่ยอมเรียน พ่อจะไปเรียนเอง จากนั้น เป็ด เชิญยิ้ม ก็ไปลงเรียนคณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง และเมื่อกลับมาที่บ้าน เขาก็พยายามไปนั่งทำรายงานใกล้ ๆ ลูกชาย ไม่ว่าลูกชายจะนั่งดูทีวีอยู่ หรือนั่งทำอะไรอยู่ ผู้เป็นพ่อก็จะไปนั่งอ่านหนังสืออยู่ใกล้ ๆ เพื่อให้ลูกได้เห็น และนั่นก็ทำให้เขาเรียนจบ นอกจากจะสร้างความภูมิใจให้กับคุณพ่อที่เป็นเพียงคนขับรถสามล้อในจังหวัดตรังได้แล้ว ยังทำให้ลูกได้เห็นความสำคัญของการเรียนด้วย
เป็ด บอกว่า ชีวิตวัยเด็กของเขาลำบากมาก ต้องปากกัดตีนถีบหาเงินเองตั้งแต่อายุยังไม่ถึงสิบขวบ จนเมื่อมาถึงวัยที่จะมีครอบครัว เขาก็ยังต้องเหนื่อยอีกเหมือนกัน เพราะดันไปจีบคุณก้ามปู โดยที่ยังไม่รู้ว่า คุณก้ามปูเป็นลูกสาวสุดรักสุดหวงของพ่ออี๊ด สุประวัติ ปัทมสูต ผู้กำกับละครชื่อดัง ซึ่งเมื่อรู้แล้ว เขาก็คิดว่านี่เป็นโจทย์ใหญ่มาก แต่เมื่อตั้งใจแล้วก็ตัดสินใจเดินหน้าต่อไป แม้จะมีคนมาดูถูกเหยียดหยามเขา เพราะตอนนั้นเขาก็ยังไม่ได้รวย เป็นเพียงตลกธรรมดา ๆ คนหนึ่ง แถมคนส่วนใหญ่ก็จะมองไปว่า ภาพลักษณ์ของนักแสดงตลกจะต้องเป็นคนกะล่อน เจ้าชู้ ขี้เหล้า เมายา ยุ่งกับเรื่องไม่ดีสารพัดสิ่ง
สิ่งที่ เป็ด เชิญยิ้ม คิดไว้ในตอนนั้นก็เป็นจริง เพราะพ่ออี๊ด และคุณแม่ของคุณก้ามปู ตั้งท่ารังเกียจเขาอย่างเห็นได้ชัด แม้แต่ญาติ ๆ ของพ่ออี๊ดก็มองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า จนวันหนึ่งคุณก้ามปูตัดสินใจหนีไปกับเขาด้วย แต่ก็ถูกพ่อแม่ตามมาพบและถูกตีอย่างหนัก ซึ่งคุณเป็ดก็เอาตัวเองเข้ามาบังคุณก้ามปูเอาไว้ ก่อนจะถือธูปเทียนไปขอขมาคุณพ่อคุณแม่ เพื่อแสดงให้เห็นว่า เขารักและจริงจังกับผู้หญิงคนนี้จริง ๆ ซึ่งหลังจากนั้นอีก 2-3 ปี ครอบครัวพ่ออี๊ดก็เริ่มยอมรับคุณเป็ด
เล่าเรื่องครอบครัวจบ ตลกคนดังก็พาเดินชมห้องต่าง ๆ ในบ้านที่ถูกจัดตามฮวงจุ้ยทั้งสิ้น ก่อนจะเล่าเรื่องก่อนจะมาเป็นนักแสดงตลกว่า ในอดีตเขาเคยเป็นครูมาก่อน จากนั้น พี่ชายก็ชวนมาทำงานเป็นพนักงานต้อนรับที่ธนาคาร ทำอยู่ได้ปีกว่าก็เริ่มลองตั้งวงดนตรี ตั้งวงตลกในธนาคาร และแอบไปจำมุกของตลกดัง ๆ ในยุคนั้นอย่าง "เด๋อ-ดู๋-ดี๋-ป๋าเทพ" มาเล่นบ้าง จนได้มีโอกาสได้ไปเล่นที่จังหวัดนครสวรรค์ แต่การขึ้นเวทีครั้งแรกนั้นไม่ประสบความสำเร็จ เพราะไม่มีใครขำเลยสักคน กระทั่งมีคนหนึ่งปาขวดขึ้นมาบนเวทีพร้อมกับไล่ให้ทุกคนลงไป ครั้งนั้น เป็ด หันไปมองหน้าแล้วคิดในใจว่า "สักวันหนึ่งคนที่ปาขวดไล่เขาจะต้องมาคำนับเขาหน้าเวที เพราะเขาจะเป็นตลกผู้ยิ่งใหญ่ให้ได้"
หลังจากนั้น เป็ด เชิญยิ้ม ก็มุ่งมั่นจะเอาดีทางการเล่นตลกให้ได้ เขาพยายามศึกษาการเล่นตลกทุกอย่างจาก เด๋อ ดอกสะเดา เพราะเห็นว่าตัวเองไม่ใช่คนที่มีพรสวรรค์การเล่นตลกเลย แต่ทุกอย่างเกิดขึ้นได้เพราะพรแสวง และทุกอย่างสามารถเรียนรู้ สามารถสอนกันได้ทั้งนั้น
ความที่คิดว่า "ตลก" สามารถสอนกันได้ คนสามารถเรียนรู้กันได้ ทำให้ เป็ด เชิญยิ้ม ริเริ่มโครงการ The Comedian ที่ต้องการถ่ายทอดความรู้ด้านตลกให้คนรุ่นใหม่สืบต่อจะได้ไม่สูญหายไปไหน เพราะเขาเห็นว่า ตลกรุ่นโบราณเล่นได้ขาวสะอาดมาก ดูแล้วสนุกที่สุด แม้จะเล่นสองแง่สองง่าม แต่เล่นครั้งเดียวผ่าน ต่างจากตลกรุ่นใหม่ ๆ อย่างตลกคาเฟ่ที่หยิบสองแง่สองง่ามมาเล่นก็ได้แต่วนไปวนมา เพราะเล่นกันอย่างขาดศิลปะ เลียนแบบของเดิมไม่ได้ ก็เลยเป็นการทำลายวัฒนธรรมที่ดีไป ตลกคาเฟ่เวลาเล่นแล้วจึงดูเฟค ไม่ได้ตลกจริงนั่นเอง
นั่นจึงทำให้รายการ "The Comedian" เกิดขึ้น โดยมี "เป็ด เชิญยิ้ม" และตลกชั้นแนวหน้าของเมืองไทยเป็นผู้ถ่ายทอดความรู้ต่าง ๆ ให้กับเด็กรุ่นใหม่ เพื่อจะได้ช่วยกันสืบสานวัฒนธรรมการแสดงตลกที่ดี ๆ ซึ่งทุกคนควรจะพึงมีไว้ต่อไป
