ศุ บุญเลี้ยง เขียนเรื่องราวคุณแม่ป่วยหนัก จวบจนหมดลมหายใจ พร้อมชี้แจงที่ไม่ได้แจ้งใครให้ทราบตั้งแต่ต้น โซเชียลร่วมแสดงความเสียใจ
เมื่อวันที่ 8 กุมภาพันธ์ 2561 เฟซบุ๊ก ศุ บุญเลี้ยง นักร้องชื่อดัง ได้มีการเขียนเรื่องราวเรื่องคุณแม่ซึ่งป่วยหนัก จวบจนหมดลมหายใจ พร้อมชี้แจงที่ไม่ได้แจ้งให้ใครทราบเรื่องนี้ตั้งแต่ต้น มีรายละเอียดทั้งหมดดังนี้
#อาลัย
#เรื่องที่เขียนยาก เรื่องหนึ่ง ก็คือเรื่องแม่ป่วย มันยากที่จะบอกว่าป่วยด้วยโรคอะไร
ผมเคยพูดขำ ๆ ว่า 30 บาทแม่ป่วยทุกโรค ทั้งเบาหวาน ความดัน และที่สำคัญคือไต
จากอีกโรคอาจลุกลามไปอีกโรค จากเบากลายเป็นหนัก จากหนักกลายเป็นทรุด ไม่รู้จะบอกเล่าอย่างไรให้เท่าทันกับอาการที่หมอวินิจฉัย
....................
กระทั่งแม่กลายเป็นผู้ป่วยติดเตียง ก็ยากที่จะบอกว่า อาการเป็นเช่นไร ทรงหรือทรุด ดีขึ้นบ้างมากน้อยเพียงใด ก็เลยเลี่ยงที่จะเล่าเรื่องอาการเจ็บไข้ได้ป่วย เหมือนละไว้ในฐานที่เข้าใจ
......................
จนกระทั่ง แม่หมดลมหายใจ อันจะต้องบอกกล่าวออกไป ก็ยากยิ่ง ด้วยเครื่องมือสื่อสารทุกวันนี้ หากใคร ๆ ที่ผมรู้จัก รับรู้พร้อมกันเรื่องแม่ ผมคงรับอารมณ์ที่เพื่อนฝูงมิตรสหายแสดงความเสียใจพร้อม ๆ กันไม่ได้ เกรงว่าอารมณ์ตัวเองจะพังพรุนไปด้วย
............
จึงปล่อยให้ข่าวสารค่อย ๆ กระเพื่อมออกไปเองเป็นระลอก พอใครทราบข่าวก็ค่อย ๆ แสดงความเสียใจกันมาเป็นระยะ ซึ่งแม้กระทั่งงานศพของแม่ผ่านไป ผู้คนก็ยังแสดงความเสียใจต่อเนื่องตามมา บ้างก็แสดงความประหลาดใจว่าทำไมผมจึงไม่ยอมแจ้งข่าว
......................
แม่ป่วยต่อเนื่องจนกระทั่งติดเตียงมาปีกว่า ๆ ลูก ๆ ทุกคนทำใจไว้แล้วว่า หากแม่อาการทรุดลงไปกว่านี้ เราจะไม่เหนี่ยวรั้งใด ๆ แม่อยากจะไปเมื่อไหร่ ก็ไม่ต้องประวิงเวลา
บางคนบอกว่าอยากให้อยู่กับลูกหลานนาน ๆ จะจากไปก็อยากให้อยู่ครบ
ใครมีวาสนาได้ร่ำลาก็แล้วแต่โชคชะตา จังหวะเวลา แม่เลือกเอาได้เลย
.....................
ตอนแม่อาการไม่สู้ดี พี่ ๆ ก็รีบแจ้งให้รู้ ตอนนั้นผมอยู่ที่ลาว
รีบเปลี่ยนตั๋วเครื่องบิน จากหลวงพระบางมาลงสุวรรณภูมิ และจากสุวรรณภูมิก็ต่อมาเกาะสมุย
ทันเวลาได้กราบลาแม่
...............
ผมกระซิบบอกแม่ว่า แม่ไม่ต้องรอใคร แม่เหนื่อยพอแล้ว แม่พอแม่พักเถิดแล้วแม่อยากจะไปตอนไหนก็ได้ตามใจแม่
เพียงช่วงเราออกไปกินอาหารมื้อเช้า แม่ก็เดินทางไกล
ผมมีหน้าที่บอกพ่อว่าแม่ไม่อยู่กับพ่อแล้ว และรับภารกิจดูแลพ่อในระยะแรก
....................
ส่วนหน้าที่อื่น ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ญาติมิตรของเราก็ช่วยกันอย่างเต็มที่
ผมจ่อมจมกับความรู้สึกซึ่งยากจะอธิบาย โล่งใจที่แม่พ้นไปจากทุกข์ทรมานเสียที ไม่ปรุงแต่งความรู้สึกเพิ่ม มุ่งจุดสนใจไปที่พ่อ ซึ่งแสนอาลัยในคนรักซึ่งอยู่ร่วมทุกข์สุขกันมาแสนนาน พ่อบอกลูก ๆ ว่าอีกไม่นานคงจะตามแม่ไป พ่อร้องไห้และบอกหลาน ๆ ว่า ที่ตาคิดถึงยายและร้องไห้นั้นถูกต้องแล้ว
....................
ผมไม่พยายามที่จะไม่ร้องไห้ แต่มันไม่ร้องไห้ของมันเอง
คืนแรกที่ต้องนอนเฝ้าพ่อ ผมนอนไม่หลับ แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาเอง
ผมรู้ว่าถ้าปรุงแต่งความรู้สึกนี้ต่อไป มันจะฟุ้งไปได้แสนไกล จึงเฝ้ามองตัวเองและเฝ้าดูอาการของพ่อแบบนิ่ง ๆ เหมือนคนเย็นชา
....................
คงต้องขอโทษที่ไม่ได้แจ้งเรื่องนี้ให้ทราบด้วยตัวเองตั้งแต่ต้น
เนื่องจากทันทีที่แม่หมดลมหายใจ ผมไม่พร้อมโทรศัพท์ ไม่อยากอัปเฟซ และที่สำคัญคือไม่อยากให้เพื่อนพ้องต้องวุ่นวายไปด้วย
.................
งานศพแม่นั้นจัดบนเกาะที่วัดใกล้บ้าน
ผมรู้ดีว่า การเดินทางมาเกาะสมุยนั้นไม่ง่าย ถึงมีเครื่องบินบินได้ แต่ค่าโดยสารก็ไม่น้อย บางคราก็ใช่ว่าจะเลือกเวลาเดินทางได้ง่าย ๆ จะเอารถมาก็ต้องรอข้ามเรือเฟอร์รี่ แต่กระนั้นก็มีคนยินดีลำบากมา
................
แต่ก็อีกนั่นแหละหากแขกมิตรมาถึงเรือนชานบ้านวัดแล้ว ผมก็เกรงว่าจะไม่มีเวลาดูแล จึงเลือกวิธีแชเชือน บอกไปตรง ๆ ว่าอย่ามาให้ลำบากเลย พวงหรีดก็ไม่ขอรับ ส่วนเงินทำบุญนั้นหากมอบมาก็จะนำไปมอบต่อให้ รพ. ที่รักษาแม่เป็นหลัก บางส่วนก็จะเก็บไว้เพื่อเป็นทุนการศึกษาของเด็กนักเรียนต่อไป
..................
ได้แต่สัญญากับเพื่อนพ้องว่า ตอนทำบุญร้อยวันแม่ (5 พ.ค.) จะบอกกล่าว เพื่อให้รับทราบและหากจะเดินทางมาก็จะได้มีเวลาเตรียมการ
ถึงตรงนี้ ผมก็ไม่ได้เขียนเพื่อต้องการได้รับการแสดงความเสียใจ
หากท่านจะแสดง ผมว่า #แสดงแค่ความอาลัย ก็น่าจะถูกต้อง และเพียงพอแล้ว
ภาพจาก เฟซบุ๊ก ศุ บุญเลี้ยง
