ป๋าเทพ โพธิ์งาม
ป๋าทำธุรกิจล้มลุกคลุกคลาน มีคนนึงมาช่วยป๋า คือพี่หม่ำ จ๊กมก รู้จักกันเมื่อไหร่ และเกี่ยวข้องยังไง ?
เทพ : ป๋าเข้าวงการมานานแล้ว หม่ำเพิ่งเข้ามา ช่วงนั้นป๋ารับคนหน้าใหม่ ๆ มาแทนคนเก่า ๆ เล่นซ้ำ ๆ มาหลายปี คนน่าจะเบื่อ ฉีกบ้างก็น่าจะดี ก็เลยคิดว่าเรามีกันอยู่ 3 คนเหมือนหมูสามขาไม่ดีแน่ ต้องหาใครสักคนมาเป็นสี่ขา ปรากฎว่าเปี๊ยก ปากน้ำโพธ์ บอกว่ามีเด็กคนนึง เล่นดี ตอนนั้นเหมือนเป็นตลกเก้ายอด หม่ำเขาตั้วเล็ก ๆ เปี๊ยก ปากน้ำโพธิ์ไปตะโกนลั่นหมดเลย ตีสามตีสี่ มันไปเดินตะโกน คล้าย ๆ สลัม ๆ หน่อย ๆ
จุ๋ม : เป็นที่ที่ตลกเช่าอยู่ แต่ไม่รู้เขาอยู่หลังไหน พี่เปี๊ยกเขาเป็นคนโวยวาย ไปตะโกนลั่นเลย เพื่อว่าจะได้โผล่มาหาเขา พามาหาป๋า
เทพ : ก็ตื่นกันทั้งซอย (หัวเราะ) สุดท้ายหม่ำก็อยู่จริง ๆ หม่ำอยู่ซอยนั้น เราก็ไม่ได้บอกว่าจะรับหรือจะเอา อยู่ได้ก็อยู่ อยู่ไปมีอะไรออกมาบ้างก็เห็นเอง มันก็จะไปหลาย ๆ ครั้งเหมือนกันนะ เหมือนจะทนอยู่ไม่ไหว บางทีเล่นแล้วฝืน
เขาเป็นคนยังไง ?
เทพ : เขาเหมือนที่เป็นข้างล่างนี่แหละ เป็นยังไง บนเวทีก็เป็นแบบนั้นเลย
จุ๋ม : หม่ำพอขึ้นเวที เขาจะแปลกกว่าคนอื่น เขากล้าพูดมึงกู ไอ้เทพ อย่างนี้เลย เขายังเด็กมาก แต่คนอื่นมาแล้วเหมือนเกรงบารมีป๋า จะขยาด หลบ ๆ เล่นอะไรก็ห่อ ๆ หน่อย แต่หม่ำนี่มาไอ้เทพ ตบหัวเลย เขากล้า
เทพ : ป๋าว่าสำคัญตรงคนเล่น เล่นแล้วเข้าใจแก้มั้ย ดูไม่น่าเกลียด ซึ่งหม่ำเขาเป็นตรงนี้
มีมั้ยเล่นไปแล้วเงียบ ?
ต้องคิดมุกใหม่ ๆ ตลอดมั้ย ?
เทพ : ไม่มี ขึ้นไปก็หากันเองบนเวที
จุ๋ม : เรามองดูพวกเขาแสดง เขาจะจับใครสักคน อาจเป็นแม่บ้าน เป็นยาม หรือคนดู ดึงมาเล่น ก็เป็นมุกนึง คนอยู่ข้างหน้าเอามาเล่น ก็กลายเป็นมุกไปหมด
ป๋าเทพ โพธิ์งาม
บางคนเรียกนักสู้ บางคนก็บอกว่าดื้อ ไม่นับว่ากี่ครั้งที่ล้ม แต่เกิดอะไรขึ้นถึงจุดที่ต้องขอความช่วยเหลือ ป๋าขอให้หม่ำมาช่วย หรือหม่ำมาช่วยเอง ?
เทพ : พูดตรง ๆ กับมันก็คงไม่กล้า พูดทางนี้ (เมีย) ก็ให้ทางนี้ไปเกริ่น ๆ กับมด เมียเขาก่อน
จุ๋ม : จริง ๆ เราก็เกรงใจน้อง แต่หม่ำเคยพูดว่าป๋าเดือดร้อนอะไรให้บอกนะ ไม่ต้องไปพูดกับคนอื่น เขาไม่อยากให้ป๋าลำบาก เขารู้ว่าป๋ามีข่าว ถูกฟ้องล้มละลายอะไร ก็ช่วยตลอด ไม่ว่าต้องการอะไรเขาบอกว่าให้บอกเขา ไม่ต้องไปบอกคนอื่น เวลาปลูกบ้านหลังใหม่เขาก็พาไปดูว่าหน้าห้องเขา เป็นรูปเขากับป๋า ที่ใส่รองเท้าแตะ ที่เอามาแปะหัวเล่นมุกกัน มุกนั้นหม่ำเขาชอบมาก เจอรุ่นเก่า ๆ จะพูด หน้ามีความสุข เหมือนอิ่มเอมนึกถึงเรื่องเก่า ๆ ที่อยู่กับป๋า ทั้งมดก็พูดตลอดว่าเป็นผู้มีพระคุณ รักมาก แต่เราบอกว่าตอนนี้กลับกันแล้ว แกเป็นผู้มีพระคุณของพี่ เขาบอกว่าอย่าพูดอย่างนั้น เขาบอกว่าป๋าเป็นเสาเรือนให้เขา ทำให้เขาแข็งแรง เขาพูดเปรียบเทียบ เขาจริงใจ
อยู่กับป๋ากี่ปี ?
เขาช่วยกี่ครั้ง ?
จุ๋ม : หลายหน หลักล้าน และเขาสามารถโอนให้ได้เลย ป๋าเขาจะมีที่ดิน เขาไม่รับงาน บางทีก็เอาไปจำนองเอาเงินไว้ใช้ บางทีมันจะหลุด อย่างเราซื้อมา 3 ล้าน เราจำนองไว้ 1 ล้าน มันก็เสียดาย พ่อเขาก็ถ่าย ๆ มาให้ พออยู่ ๆ ไปก็ขายอีก (หัวเราะ) ที่เยอะ ไม่รับงานไง แต่ละงานถ้าเราเล่นได้ก็อยากไปเล่นเอง บางทีตกลงให้แล้วเพราะเราเป็นคนดูแลคิว เขาก็บอกว่ามึงไปเล่นเองแล้วกัน บางทีเป็นแสนก็ไม่ไป หนังมาติดต่อหลายเรื่องเลย บอกว่าไม่เอาแล้ว แก่แล้ว เราก็ใจหาย ใจแห้งเลย
เทพ : มันเหมือนอิ่มตัวมาก ๆ แล้ว
ทำไมยอมเล่นหนังให้หม่ำ ?
เขาอยากให้งานป๋าหรือเปล่า ?
ไม่ได้หยิ่ง อยากเป็นตัวตนในหนัง มีบทบาทในละคร ?
ป๋าเทพ โพธิ์งาม
เหลือหนี้อีกเท่าไหร่ ?
เทพ : นิด ๆ หน่อย ๆ ไม่เดือดร้อนเท่าไหร่
จุ๋ม : ประมาณ 3 ล้านได้
เทพ : เพราะเราขายบ้านบ้าง ขายไร่บ้างใช้หนี้ ก็อยู่สบาย ดีกว่า สบายใจกว่า
จุ๋ม : 62 แล้วยังเช่าบ้านอยู่เลย ไม่ซีเรียส
เห็นว่าที่จะถูกยึด ?
เทพ : ก็ให้ยึดไป เป็นไรไป
จุ๋ม : เขาจะยึดจริง ๆ เป็นเพื่อนกันด้วย
เทพ : ให้เขาไปเถอะ เพราะเราไม่มีเงินให้เขา
จุ๋ม : ที่ที่ศาลายานี่แหละ ตอนที่ได้ขนมมาดี ๆ แรก ๆ ก็ไปถมที่ นิสัยชอบถม ๆ มีเงินไม่ได้ ปีที่แล้วมีหนี้ล้านกว่าบาท ตอนนี้เกือบ 3 ล้าน ดอกเบี้ยร้อยละ 3
เทพ : เราเลยไม่เอาดีกว่า ให้เขาไปเถอะ
ผูกพันกับหม่ำ ดูแลกันและกันมา ?
อยากบอกอะไรกับหม่ำ ?
เทพ : ไม่รู้จะบอกอะไร เพียงแต่รู้สึกปลื้มที่ได้รู้จักมัน เราก็เป็นห่วง คนรู้จักกัน ตอนเขาเป็นอะไรที ว่าจะไปเยี่ยม เขาก็ออกมาแล้ว มันก็ต้องเป็นห่วงเรา ไม่รู้มันหรือเราใครจะไปก่อน
จุ๋ม : ก็อยากขอบคุณเขา เขามีน้ำใจนึกถึงป๋าและพี่มาตลอด ซึ้งน้ำใจ เหมือนเธอไม่เคยลืมป๋า ชาตินี้ฉันก็ไม่ลืมเธอเหมือนกัน
ป๋าเทพ โพธิ์งาม
จริงหรือไม่ ป๋าเทพไม่ชอบใส่เสื้อผ้าเดินในบ้าน ?
จุ๋ม : ไม่ใส่ นุ่งผ้าขนหนู ถ้าผ้าขนหนูร่วงก็หมดเลย เปลือย (หัวเราะ) อยู่มา 37 ปีแล้วนะ
เทพ : ตอนหนุ่ม ๆ เป็นมากกว่านี้อีก เดินแก้ผ้าในห้องให้มันดูเลย มั่นใจในชายชาตรี (หัวเราะ)
จุ๋ม : เราก็ซื้อให้นะ กางเกงแพร กางเกงนอน สามส่วน แต่ไม่ใส่
เทพ : ชอบโชว์ (หัวเราะ) ป๋ารำคาญ สร้อยก็ไม่เคยใส่ นาฬิกา แหวน รองเท้า มันเหมือนอะไรมารัดทำให้อึดอัด
ตอนนี้ล่ะ ?
เทพ : ก็อยู่อย่างนั้นแหละ นอนก็ผ้าขนหนูจะหลุดก็ช่าง เดี๋ยวอีนี่ก็เก็บเองแหละ(หัวเราะ)
จุ๋ม : เดี๋ยวนี้ยังดีนุ่งโสร่ง แต่ก่อนนุ่งผ้าขนหนู
เวลาขาย ๆ อารมณ์ไม่ดี หยุดขายซะอย่างนั้น ?
จุ๋ม : ไม่ใช่ เพียงแต่เราออกไปขาย ถ้าเราไม่ออกไปขาย เด็ก 10 กว่าคนจะไม่มีรายได้ เพราะเราจ่ายวันต่อวัน บางทีที่แน่นหมดแล้ว ศุกร์-เสาร์-อาทิตย์ บางทีที่มันแคบ พอแกตามไปทีหลัง จัดเรียบร้อยแล้ว พอสักพักนึง ป๋าเดินไปเดินมา สักพักมีกระเป๋าสะพาย บอกว่าพวกมึงขายกันไปแล้วกัน เดี๋ยวกูกลับก่อน (หัวเราะ) ถ้าไม่มีป๋า ขนมไม่อร่อย ไม่รู้เป็นไร ลูกค้าเขาชอบถ่ายรูปกับป๋าไง
เทพ : บางทีเขามาก็บอกว่าเขาชอบเรา อยากถ่ายรูป แค่นั้นแหละ
จุ๋ม : ลูกชายบอกพอพ่อมา ขนมเราอร่อยแล้ว ลูกค้าก็จะรอซื้อตอนป๋ามา หน้าร้านมีสแตนดี้ป๋า แต่ไม่ขลัง อย่างเมื่อวานไปขายร้านโหน่ง ขายดีมาก
เทพ : เดี๋ยวจะไปร้านเท่งอีก ร้านโหน่งขายดีมาก เขาบอกเอาหัวหมาทำเป็นน้ำซุป ไม่ใช่นะ ดูแล้วไม่มี (หัวเราะ) ถ้าเป็นป๋าคงทำแบบเขาไม่ได้ ยืนรอต้อนรับแขกตลอด ป๋าไม่ใช่
จุ๋ม : ป๋าไม่ชิล
เทพ : จะให้ไปเอ็นเตอร์เทนตลอด ไม่ใช่ ป๋าไม่ใช่สายนั้น
ขนมเปี๊ยะเป็นธุรกิจที่ทำได้นานที่สุด ?
ร้านอยู่ตรงไหน ?
เทพ : ไปทั่ว
จุ๋ม : วันนี้เราจะไปท่าน้ำนนท์ งานลอยกระทง
มีคนมาขอซื้อไปขายต่อมั้ย ?
จุ๋ม : ก็มีแต่ป๋ากลัวว่าเอาไปแล้ว เราไม่ได้ใส่สารกันบูด เอาไปน้อยก็ได้น้อย แต่ถ้าเอาไปเยอะ ๆ แล้วเป็นของเหลือก็เสียหาย ทำตลาดยากมาก เพราะเป็นขนมสด
เทพ : นอกจากสั่งไปกินสด ๆ
ซื้อได้ช่องทางไหน ?
ป๋าเทพ โพธิ์งาม
เป็นผู้ชายที่อินดี้ เป็นตัวเองสุด ๆ ทำไมไม่ทิ้ง ?
จุ๋ม : เมื่อก่อนรักหลง ที่บ้านจะพูดเลยว่าหลงผัว อะไรก็ยอม ยอมทุกอย่าง รักและหลงไง แต่กว่าจะเลิกรักหลง อายุป่านนี้แล้วไง
เทพ : ป๋าเสียดายปล่อยลีลามากเกินไป จนเป็นที่ยอมรับในตัวเขา เขาไม่สามารถตีตัวออกจากป๋าได้
จุ๋ม : หลงตัวเองมาก (หัวเราะ)
เทพ : เสียดาย น่าจะเก็บไว้บ้าง ไม่น่าแสดงออกไปเลย มันเลยไปไหนไม่ได้ (หัวเราะ)
รู้สึกยังไง ไม่ว่าจะผ่านร้อนผ่านหนาวมา หันไปก็มีผู้หญิงคนนี้ ?
จะเห็นโปรเจกต์อะไรใหม่ ๆ มั้ย ?
เทพ : ตอนนี้คิดอะไรมากก็ไม่ได้ คิดว่าจะเอาข้าวอะไรมากินดีกว่า
