"เมื่อช่วงพฤษภาคมที่ผ่านมาพลอยเป็นโรคซึมเศร้า…ด้วยหลายเรื่องที่รุมเร้าเข้ามามากมายไม่ว่าจะเป็นเรื่องงานที่หลังจากกลับมาบินเยอะ ธุรกิจที่ได้เริ่มไว้ช่วงโควิดก็ต้องเป็นอันจบไปเพราะไม่มีเวลาดูแล ทำให้มาถึงเรื่องเงินที่รายได้ตรงนั้นต้องหายไปเป็นแสน แต่เราก็ต้องเลือกงานที่มั่นคงกว่า เรื่องความรักก็ขึ้น ๆ ลง ๆ มองไม่เห็นอนาคต
พลอยน้ำหนักลดลงไป 10 กิโลภายใน 1 เดือน น้ำหนักจาก 51 กิโล เหลือ 41 กิโล หลายคนถามเข้ามาว่าพลอยมีเคล็ดลับลดน้ำหนักยังไง 555 ตอนนั้นจะตอบว่าเป็นซึมเศร้าก็ไม่น่าจะดี เลยได้แค่บอกว่าลดอาหารและทำ IF ซึ่งจริง ๆ แล้วทุกวันที่มองตัวเองในกระจกรู้สึกหดหู่มาก ไปทำงานเครื่องขึ้นแต่ละครั้งก็อยากจะกรีดร้องออกมาดัง ๆ ย้อนคิดไปถึงตอนนั้นก็สงสารเพื่อนร่วมงานที่ต้องทำงานกับคนที่มีแต่ 'พลังลบ' กับลูกกับครอบครัวก็เหมือนรู้สึกเหมือนคนไม่มีประโยชน์อะไรกับใครทั้งนั้น …ทุกเวลาพร้อมร้องไห้ ไม่อยากเจอใคร ไม่อยากคุยกับใคร อยากทิ้งทุกอย่างให้มันจบ ๆ
จุดเปลี่ยนคือวันที่มองตัวเองในกระจกแล้วคิดว่า 'นี่่มันตัวอะไรวะ?' สภาพคือเหมือนคนขาดสารอาหาร กระดูกโผล่ ก้นลีบ หน้าอกคือยุบลงไปเลย 5555 น้ำหนักที่ชั่งได้คือ 41.7 กิโล (จำได้แม่น) จากความรู้สึกตรงนั้นเราเหมือนได้ช็อกกระตุ้นหัวใจตัวเองขึ้นมาใหม่ คิดว่าต้องทำยังไงถึงจะดีขึ้นได้ แต่จะหาหมอกินยาก็เสียดายเงิน ต้องหมดเท่าไหร่ถึงจะหาย ปัญหาก่อขึ้นมาเองยังต้องไปเสียเงินไปรักษาอีก คิดถึงเรื่องเงินก็แป๊กไปอีก แต่มานั่งคิดได้ว่าเราเคยผ่านเรื่องที่ยาก ๆ มาแล้ว แค่นี้เราต้องทำได้สิวะ ลูกยังต้องการเราจะมามักง่ายคิดผลักภาระให้คนอื่นได้ยังไง
เลยเริ่มหาที่ยึดเหนี่ยวใจเป็นอย่างแรก เดชะบุญที่ยังมีพระสงฆ์ที่เรานับถือเป็นอย่างมากที่ให้โอกาสเราได้เข้าไปสนทนาธรรมด้วยเป็นระยะ ๆ ทำให้เวลาเริ่มมีอาการจะนึกถึงคำสอนท่านเป็นอย่างแรก ถือว่าเป็นการเริ่มต้นฝึกดีที่ที่จะเริ่มจับอารมณ์ตัวเองและจัดการกับมันให้ได้ และจากที่ห่างหายจากสังคมไปนานก็เริ่มบังคับตัวเองให้พบปะครอบครัวและเพื่อนฝูงให้มากขึ้น มีปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้างให้เป็นปกติเหมือนที่เคยเป็น เริ่มพยายามนอนเองไม่พึ่งยา คลีนร่างกายให้มากที่สุด ทำสมาธิ ผลคืออาการร้องไห้แบบไม่มีสาเหตุเริ่มน้อยลง เริ่มกลับมาอยากอาหารมากขึ้น รู้สึกได้ว่าอารมณ์เริ่มกลับมาคงที่
วันนี้ที่มาโพสต์เพราะจริง ๆ ปัญหาเก่าก็ยังมีอยู่แทบจะครบแหละแต่เราเริ่มแยกแยะ แก้ไขปัญหาเป็นขั้นเป็นตอน ไม่หมักหมมความรู้สึกแย่ ๆ ที่เป็นพังผืด กล้าเผชิญหน้าและกลั่นกรองความรู้สึกออกมาได้ดีขึ้น เลยอยากจะมาให้กำลังใจทุกคนที่เป็นซึมเศร้า พลอยอาจจะไม่ได้อาการหนักเหมือนคุณ แต่พลอยเชื่อว่าพลังแห่งการรักษาตัวเองสำคัญที่สุด เรายังมีโลกสวย ๆ คนดี ๆ ที่รักเราอีกมากมาย ไม่มีใครมากอดเรา เรากอดตัวเอง จะร้องไห้กับตุ๊กตาแบบที่พลอยทำก็ได้ ถ้าวันนี้เราทำดีแล้ว พรุ่งนี้มันจะต้องดีขึ้น เป็นกำลังใจให้ตัวเองนะคะ"