กัปตัน เล่าความหลัง แม่แอ๊ด โฉมฉาย รู้คนแรกว่าจีบ เอ้ก - เผยสิ่งที่ติดในใจ... ไม่รู้แม่ป่วย

- 20 ปีที่แล้ว สนิทกับแม่ได้ไง ?

          กัปตัน : ผมทำงานกับแม่เรื่องแรกคือละครเวที เรื่องทวิภพ เดอะมิวสิคัล เล่นเป็นลูกชายแม่เลย เรื่องนั้นแม่เล่นเป็นคุณหญิง เราเป็นลูกชายแม่ เรื่องแรก ระหว่างละครเวที ช่วงนั้นบ้านนี้มีรักก็เริ่มเปิดเริ่มถ่ายปีแรกเหมือนกัน ไล่ ๆ กันประมาณปี 2547 ตอนทวิภพ ปีกว่า เราเล่น 2 รอบ ซ้อมเกือบครึ่งปี ซ้อมนาน เล่นที่ศูนย์วัฒนธรรม ตอนนั้นยังไม่มีรัชดาลัยเธียเตอร์ เราก็ซ้อมกันค่อนข้างนาน เล่นกัน 2 รอบด้วย

- ซิตคอมก็เจออีก บ้านนี้มีรัก ?

          กัปตัน : เป็นลูกแม่ในบ้านนี้มีรักอีก 11 ปี หลังจากนั้นก็เจอแม่มาตลอด

- เหมือนเป็นความผูกพัน ทุกอาทิตย์เราต้องถ่ายงาน ต้องเจอเหมือนคนในครอบครัว ?

          กัปตัน : ใช่ บางทียังแซวเล่นเลยว่าแม่แอ๊ดรู้ไหม ผมเจอแม่มากกว่าแม่จริง ๆ อีก เราเจอแม่แอ๊ดอาทิตย์เว้นอาทิตย์เลย เป็นเวลา 11 ปี มันยาวนานมาก

เกลือมาร่วมงานกับแม่ยังไง ?

          เกลือ : แม่แอ๊ดเป็นคนแรกที่ผมกำกับในชีวิตเลย ผมกำกับซิตคอมเรื่องแรกคือบุญดีผีคุ้ม ก็มาเจอแม่แอ๊ดเลย ตอนนั้นเป็นผู้กำกับใหม่มาก อายุ 25 แล้วก็เด็ก เพิ่งเรียนจบใหม่ ๆ แน่นอนโดนลองของ บางคนก็ไม่ค่อยเชื่อ ทีมงานด้วยนะ มีผู้หญิงคนหนึ่งคือ คุณโฉมฉาย ฉัตรวิไล เขาคงเห็นว่าเราตั้งใจมากในกอง เขาก็พูดกับเรา แต่พูดเพื่อให้ทุกคนในกองได้ยินด้วยว่า เกลือ แม่เชื่อว่าเกลือเป็นผู้กำกับที่ดี เกลือบอกแม่มาเลยว่าเกลืออยากให้แม่ทำอะไร แม่จะทำให้ทุกอย่าง ผมโห ผมกราบแม่เลยวันนั้น เราเป็นผู้กำกับใหม่ ใจก็ไม่ค่อยดีอยู่แล้ว โห กราบขอบคุณแม่มาก วันนั้นเราถ่ายกันนานมาก เข้าสตูฯ 10 โมง ออกมาอีกที 6 โมงเช้าของอีกวัน แม่แอ๊ดมีงานต่อต้องไปบวงสรวงต่อ แม่ไม่บ่นสักคำ แม่บอกว่าดีลูก เอาที่ลูกฝัน ลูกคิด แม่เข้าใจการเป็นผู้กำกับใหม่ แม่อยากเห็นทุกอย่างที่อยากได้ มันเป็นยังไง แม่ก็ทำให้เลย จนถึงเช้าก็ถ่ายแล้วออกมา มันดีมาก หลังจากนั้นประทับใจในตัวแม่แอ๊ดมาตลอดเลย และรู้สึกว่านี่คือแม่เราคนหนึ่ง ช่วยให้เราเป็นผู้กำกับได้จนถึงทุกวันนี้ แล้วแม่แอ๊ดมีนิสัยเหมือนแม่ผมด้วย แม่ผมกับแม่แอ๊ดเขาก็สนิทกันด้วย คุยกันตลอด

- กัปตันได้มีโอกาสกำกับแม่ไหม ตอนเป็นผู้กำกับ ?

          กัปตัน : มีโอกาสกำกับแม่ครับ โชคดีมาก เรื่องนั้นกำกับศิลปินแห่งชาติ ณ เวลานั้น 4 ท่านแล้วนะครับ แต่ ณ เวลานี้รวมเป็น 6 ท่านแล้วที่รวมอยู่ในเรื่องเดียวกัน แล้วมีนักแสดงอาวุโสที่ผมว่าคนไทยทั้งประเทศคุ้นหน้าคุ้นตาอีก 10 ท่าน เรื่องริมฝั่งน้ำ ได้มีโอกาสกำกับแม่แอ๊ดเรื่องแรก ซึ่งแม่ทำให้เราทุกอย่าง แม่บอกเต็มที่เลยลูก งานของลูก อยากได้อะไรลูกบอกแม่ จนบางทีเราเซฟให้แม่ ไม่ต้องวิ่งก็ได้ อย่างอยู่ในซีนต้องวิ่ง แม่บอกว่าไม่เป็นไร แม่ทำให้ได้ แล้วแม่ก็ทำให้ทุกอย่าง (เสียงสั่น)

- เรื่องแรก เรื่องเดียว และเรื่องสุดท้ายที่ได้กำกับให้แม่ ?

          กัปตัน : ใช่ ต้องใช้คำว่าเป็นบุญของผมมาก ๆ ที่ได้มีโอกาสกำกับนักแสดงระดับนั้นทุกคน รวมทั้งแม่แอ๊ดด้วย

- การจากไปของแม่เกิดขึ้นกะทันหัน กลุ่มนักแสดงหรือคนทำงานเบื้องหลัง ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา จะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าใครก็ตามที่ได้มีโอกาสเจอแม่แอ๊ดจะได้รับพลังบวกมหัศจรรย์จากแม่ แล้วพลังบวกไม่ได้ส่งให้แค่คนอย่างเดียว จริงไหม ?

          เกลือ : จริงครับ แต่ก่อนเราถ่ายกันอยู่ที่มนตรีสตูดิโอ ทุกครั้งจะมีหมาจร แม่เลี้ยงเหมือนเป็นหมาของแม่ แม่ให้ตังค์ไว้ ทุกเดือนทีมพร็อพจะอยู่นานที่สุด ทุกครั้งที่แม่แอ๊ดลงจะมีเหมือนเป็นองครักษ์ หมาตาม จนวันที่เซอร์ไพรส์สุดคือพอเราย้ายสตูฯ ไม่เกินอาทิตย์ หมาตัวโปรดของแม่เหมือนตายเลย ตรอมใจ ไอ้นวล เป็นหมาจรจัด มันไม่เจอแม่แล้ว มันก็ตายเลย แล้วแม่นั่งร้องไห้

          กัปตัน : แม่ไม่ได้ซื้ออาหารให้อย่างเดียว ตัวไหนป่วยแม่เอาไปรักษาด้วย บางทีไม่มีคิวถ่าย แม่ขับรถมาเองบ้าง ให้น้องสาวมาบ้าง มาดูแล มารับเขาไป บางทีเอาอาหารให้เขาที่สตูฯ ทำแบบนี้ตลอด 

          เกลือ : แกรักสัตว์มาก เป็นคนมีเมตตา ลุยด้วย ไปไหนไปกัน แม่เป็นคริสต์ แต่แม่เรานักเลง ใจถึง ถ้าลูกแค่บอกมาแม่ไปหมด ไม่สนว่าคริสต์หรือพุทธ แม่บอกทุกศาสนาสอนให้เราเป็นคนดี ฉะนั้นงานอะไรของลูกแม่ไปช่วยหมด

          กัปตัน : เราก็เหมารถบัสกันไป แม่คอยสั่งข้าวเหนียวหมู

          เกลือ : ปาร์ตี้ดื่มกินบอกว่าแค่นี้ไม่พอ ไปซื้อมาเพิ่ม

          กัปตัน : แม่ดูแลทุกอย่าง
 

- ถึงร่างกายจากไป แต่ความรักยังอยู่ ?

          เกลือ : เวลาเรานึกถึงแม่ก็มีแต่เรื่องราวดี ๆ เต็มไปหมด 

- คุณแม่อยู่ในเหตุการณ์ คุณกัปตันมีความรัก ?

          กัปตัน : ผมกับน้องเอ้กเจอกันในกองบ้านนี้มีรักนี่แหละ 

          เกลือ : เอาตรง ๆ ในกองทุกคนกลัวจะเป็นผม เอ้กมาเป็นเด็กสาว ทีมงานทุกคนก็คอยกันว่าพี่เกลือแน่นอนเลย เพราะเอ้กมีอาการแปลก ๆ โน่นนั่นนี่ มีแม่คนแรกที่บอกว่าไม่ใช่เกลือหรอก ทุกคนก็บอกว่าแม่ปกป้องพี่เกลือ โน่นนั่นนี่ เขาก็บอกว่าแม่ว่าไม่ใช่ (หัวเราะ) เราไม่ได้ชอบเขานะ แต่ด้วยความที่เราเป็นผู้กำกับ แล้วเอ้กเป็นนักแสดง คาแรกเตอร์เราเจอก็แซวว่าสวยนะน้อง คนก็คิดว่าเป็นเรา ภาพลักษณ์เราด้วย 

- เสือหิวมักไม่ค่อยได้ แต่เสือซุ่มนี่แหละ ตอนนั้นแอบชอบน้องเอ้ก ?

          กัปตัน : เป็นความผูกพันและรู้สึกดีไปเรื่อย ๆ

          เกลือ : เป็นชอตที่ผมกับแม่แอ๊ดมองหน้ากัน แต่ก่อนพี่กัปตันกลัวแตงกวามาก แตงกวาไม่ได้เลยนะ เขาแพ้แตงกวา เคยมีเด็กเอาแตงกวามาวางกินข้าวแล้วพี่กัปตันโกรธ แต่เอ้กมาอยู่ได้สักพัก สิ่งที่เอ้กทำคือเอาแตงกวาถูมือแล้วไปป้ายหน้าพี่กัปตัน แต่เขาบอกเอ้กว่า บ้า อย่าเล่นแบบนี้ เหมือนมีความสุข ผมกับแม่ก็มองหน้ากัน แม่บอกว่าแน่ ๆ (หัวเราะ)

- แม่ก็แซวเลย ?

          กัปตัน : แม่ก็คือแม่ เขาสังเกต บางครั้งนั่งทานข้าวในกองถ่าย ผมกับน้องเอ้กก็นั่งกันคนละมุม แต่ก็ขยับใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ เล่นอะไรกันสักอย่าง หันไปเห็นสายตาแม่ ยิ้มกรุ้มกริ่ม ฉันว่าต้องมีอะไร

          เกลือ : ตอนแรกแอบหวงลูกชาย ก็จะเรียกเอ้กมานั่งใกล้ ๆ แม่ (หัวเราะ)

          กัปตัน : ดูว่าคนนี้ผ่านหรือเปล่า เช็กให้ลูกชายหน่อย
 

- ได้สารภาพกับแม่แอ๊ดไหมว่าคนนี้ว่าที่ลูกสะใภ้ จีบแน่ ๆ ?

          กัปตัน : แม่น่าจะเห็นช่วงหลัง ๆ ที่เราไม่ได้เปิดเผยเท่าไหร่ แต่แม่จะอารมณ์แบบว่าใช่ใช่ไหมคนนี้ แม่เขาเป็นผู้ใหญ่ เขาก็จะรู้ เราก็พยักหน้า เหลือตัวเล็ก ๆ อยู่ในสายตาแม่ตลอด ค่อย ๆ พัฒนามาเรื่อย ๆ

- ล่าสุดนัดรวมตัวปาร์ตี้บ้านนี้มีรัก บรรยากาศเป็นไง ?

          กัปตัน : ประมาณปลาย ๆ ปีที่แล้ว ต้องเล่าว่าก่อนหน้านั้นปิดบ้านนี้มีรักไป เราจะได้เจอแม่น้อยมาก แม่ถ่ายละครบ้าง แต่ส่วนใหญ่พักอยู่บ้าน ไม่ค่อยยอมออกข้างนอก ที่เจอล่าสุดคือแม่ยอมออกมาเพื่อไปหาพระฟรอยด์ ตอนนั้นฟรอยด์บวชที่วัดนวลจันทร์ เราก็นัดกันว่าจะไปทำบุญ ไปหาพระฟรอยด์ แม่ก็เลยยอมออกมาหาลูกชาย เพราะฟรอยด์เป็นลูกชายแม่อีกคนหนึ่ง ตอนนั้นพระฟรอยด์ก็ร้องไห้ เพราะช่วงนั้นแม่ไม่ยอมออกไปข้างนอกแล้ว

- แม่มีอาการป่วยแล้ว ทุกคนรู้หรือยัง ?

          กัปตัน : ถ้าจำไม่ผิดแม่จะไม่เลตเลยเวลานัดแม่ แม่จะมาตรงเวลามาก แต่วันนั้นแม่เลตจนเราต้องโทร. ถามว่าแม่โอเคไหม หลงทางหรือเปล่า อาร์ต (ลูกสาว) ก็บอกว่าหาวัดอยู่ แต่มารู้ทีหลังว่าแม่เตรียมตัวเพื่อจะออกจากบ้าน เหมือนแม่ใช้เวลาฮึบเตรียมตัวเพื่อออกไปข้างนอกนาน ก็เลยทราบว่าวันนั้นแม่เตรียมตัวค่อนข้างนาน พอออกมาก็เหมือนเดิม พาแม่ไปหาพระ ครั้งนั้นผมไม่ได้เจอแม่นานมาก

- ไม่มีใครรู้ว่าแม่ป่วย ?

          กัปตัน : ไม่ทราบครับ

- พอมีข่าวแม่เสียชีวิต ทุกคนถามว่าแม่ป่วยตอนไหน แม่เป็นอะไร แม่พยายามไม่ให้ใครรู้เลย ?

          เกลือ : เรามารู้ตอนหลังว่าที่ผ่านมาแม่ป่วยมาตลอด ผมรู้จากพี่อาร์ตตอนนัดเจออีกครั้ง ก่อนหน้านั้นแม่เข้าไอซียู ช็อกไปแล้ว หมอปั๊มหนึ่งทีด้วย มีปัญหาเรื่องการรักษาต่าง ๆ นานา มาหาพระฟรอยด์ เพิ่งผ่านการโคม่ามาไม่นาน
 

- กัปตันเริ่มสังเกตเห็นอาการคุณแม่ก่อนคนแรกเลยไหม ?

          กัปตัน : ท้าย ๆ ปีของบ้านนี้มีรัก ปกติแม่จำบทแม่นมาก แล้วจำให้คนอื่นด้วยซ้ำ แต่หลัง ๆ แม่เริ่มมีติดบทบ้าง วันหนึ่งผมเห็นแม่จดไดอะล็อกใส่มือ พอเล่น ๆ ก็จะเหลือบดู แล้วจะเล่นต่อ อันนี้เรารู้สึกว่าปกติแม่ไม่เคยเป็นแบบนี้เลย แม่ความจำแม่นมาก แต่เราไม่ได้เอะใจอะไร ก็คิดว่าคนเราก็ต้องมีบ้างที่จำบทไม่ได้บ้าง ซึ่งเราก็เป็น แต่แม่เขาไม่เคยเป็น ช่วงนั้นก็คิดว่าอาจมีอะไรที่ไม่ปกติ

          เกลือ : แม่สู้มาก จนวันหนึ่งแม่ก็บอกว่า เกลือ แม่ต้องยอมรับแล้วนะว่าแม่จำบทไม่ได้ แม่คงแก่แล้วแหละ ผมตาสั่นแล้วบอกว่าไม่แม่ แม่แค่เครียด แต่ผมแอบไปร้องไห้ในห้องน้ำ เราไม่เคยคิดภาพว่าวันหนึ่งแม่เราจะไม่ไหว แม่เราเป็นฮีโร่มาตลอด เข้มแข็งมาตลอด ก็ออกมาบอกว่าไม่แม่ แม่ไม่เครียด เดี๋ยวแม่ก็จำได้ แต่อาการก็เยอะขึ้น นั่นเป็นผลจากการเจ็บป่วยของแม่ ตอนนั้นแม่ก็ไม่ทราบว่าแม่ป่วย แม่คิดว่าแม่อายุมาก

- มีสิ่งติดค้างว่าทำไมวันนั้นถึงไม่ทำสิ่งนี้ให้แม่แอ๊ด ถ้าได้ทำสิ่งนี้ให้แม่แอ๊ด วันนี้แม่อาจยังอยู่หรือเปล่า สิ่งนั้นคืออะไร ?

          กัปตัน : จริง ๆ แล้วน้องอาร์ตดูแลแม่เขาดีมาก ๆ ดีที่สุด แต่สิ่งที่ผมรู้สึกคือผมไม่ทราบจริง ๆ ว่าแม่ไม่สบายขนาดนี้ แม่มีอาการป่วยเข้าไอซียู แค่รู้สึกว่าถ้าผมทราบ อย่างน้อยให้เราได้ช่วยอะไรได้บ้าง แบ่งเบา หรือช่วยไม่ได้แต่เป็นกำลังใจอะไรก็ตามที่ทำได้

          เกลือ : ได้มีเวลาอยู่กับแม่

          กัปตัน : ใช่ แต่ขณะเดียวกันก็เข้าใจแม่และอาร์ตมาก ๆ เขาก็มีความเป็นส่วนตัว และแม่คงไม่อยากให้ใครเห็นตอนแม่ป่วย ไม่เข้มแข็ง อาร์ตก็คงทำตามที่แม่ต้องการ ผมเข้าใจทุกอย่าง แค่มุมผมส่วนตัว ผมอยากมีโอกาสได้ดูแลแม่แค่นั้นเอง

          เกลือ : ผมคิดมาตลอดว่าแม่เราต้องได้ศิลปินแห่งชาติ เป็นการคุยที่ผมกับพี่อาร์ตคุยกันว่าแม่ต้องได้เนอะ ตั้งแต่ทำงานมา แม่นี่แหละแบบอย่างของการเป็นศิลปินจริง ๆ ก็คุยกันแล้ว พี่อาร์ตบอกว่าพี่ส่งพอร์ตอยู่ ดำเนินเรื่องไปแล้ว แต่ไม่ทัน แม่เป็นคนที่สมควรได้ตำแหน่งนี้จริง ๆ ตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว แต่สุดท้ายแล้วแม่ก็เป็นศิลปินแห่งชาติสำหรับลูกเสมอ

- ถ้าแม่ดูพวกเราอยู่บนสวรรค์ อยากบอกอะไร ?

          กัปตัน : คิดถึงแม่ครับ ผมคิดถึงแม่ (เสียงสั่น) แล้วก็รู้สึกดีใจและภูมิใจมาก ๆ ที่วันหนึ่งได้เป็นลูกแม่ แม้เป็นเพียงแค่ในละครก็ตาม ขอบคุณอะไรก็ตามที่ทำให้ผมได้เป็นลูกแม่คนหนึ่ง ก็จะทำให้แม่ภูมิใจครับ

          เกลือ : คิดถึงแม่ครับ ไม่ต้องห่วง พวกเราทุกคนเข้มแข็ง พวกเราทุกคนเป็นลูกแม่ ทุกสิ่งที่แม่สอนอยู่ในใจเสมอ เราจะนำสิ่งที่แม่สอนไปใช้และนำไปให้รุ่นหลัง ๆ ได้เป็นนักแสดงที่มีคุณภาพในวงการบันเทิงเหมือนที่แม่เป็น