เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
เคยไหม...ที่อยู่ดี ๆ ก็รู้สึกเหงาหงอย ทั้ง ๆ ที่มีก็มีเขาหรือเธออยู่ข้างกาย เคยไหม...ที่ความห่างไกลทำให้รู้สึกโดดเดี่ยว ทั้ง ๆ ที่ก็โทรศัพท์คุยกันทุกวัน เคยไหม...ที่รู้สึกคิดถึงมากมาย ทั้ง ๆ ที่ก็เพิ่งจากลากันไม่กี่นาทีที่ผ่านมา เคยไหม...ที่รู้สึกอยากให้เขาหรือเธอมาเอาใจใส่ ห่วงใยมากตลอดเวลา เคยไหม...ที่จู่ ๆ เกิดอารมณ์เปราะบางขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ เคยไหม...ที่คาดหวังมากเกินไป พอสุดท้ายแล้วไม่ได้อย่างที่หวังก็เสียใจไม่ว่าจะรู้สึกอย่างไร...เหงาหงอย เศร้าสร้อย อ่อนแอ ท้อแท้ คิดถึง หรือเสียใจ ทั้งหมดทั้งมวลมันเกิดขึ้นมาจากตัวเราเองทั้งสิ้น เพราะเรา "คาดหวัง" กับทุก ๆ สิ่งรอบกาย จนเมื่อบางครั้งจังหวะชีวิตถูก "ความเปราะบาง" ทางอารมณ์เข้าจู่โจมฉับพลัน เลยทำให้ยากอยู่ที่จะกลับมายิ้มสดใสได้เหมือนทุก ๆ วัน
อย่าลืมว่า...ยิ่งเราคาดหวังมากเท่าไหร่ ความรักของเราอาจจะยิ่งเปราะบางจนแตกร้าวได้ง่ายขึ้น เพราะฉะนั้น ควรรักษาและทะนุถนอมความรักให้ดีที่สุด ให้เต็มกำลังและความสามารถที่เรามี เผื่อวันใดวันหนึ่งมันเกิดเปราะบางจนแตกหัก เราจะไม่ได้นึกเสียดาย เพราะอย่างน้อยเราก็ได้ทำมันอย่างเต็มที่แล้ว
คนเข้มแข็งใช่ว่าจะไม่มีช่วงจังหวะชีวิตที่เกิดอารมณ์เปราะบาง และคนอ่อนแอเปราะบางก็ใช่ว่าจะเข้มแข็งไม่เป็นเหมือนกัน มันอยู่ที่ว่าเราจะคาดหวังกับ "ความรัก" ในรูปแบบไหนมากกว่า ถ้าคาดหวังน้อยก็เจ็บตัวน้อย แต่หากคาดหวังมากก็อาจเสียสูญไปพักใหญ่ ทุกอย่างขึ้นอยู่ที่ตัวเราจะเลือกหรือกำหนดเอง เพียรท่องเอาไว้ว่า...การคาดหวังมันทำให้ความรักยิ่งเปราะบาง
