อกหัก...เจ็บให้พอ แล้วลุกขึ้นยืนอีกครั้ง

อกหัก (ใยไหม)

          "ไม่ว่าอะไรจะหายไปจากชีวิตของเราก็ตาม เราควรบอกตัวเองว่า "ช่างมัน" เราควรรู้สึกดีกับโลกใบนี้ที่ยังมี "วันพรุ่งนี้" รอคอยเราอยู่เสมอ"

          โลกใบนี้ไม่มีอะไรที่แน่นอนเลยสักอย่าง คนบางคนมีความสุขในทุกวันที่ตื่นเช้า เพราะมีความรักอยู่ในดวงตา แอบหันไปข้าง ๆ ก็เจอคนรักคอยยิ้มให้ หัวใจก็ค่อย ๆ พองโต บางทีโลกของเราก็สวยจนเว่อร์ เมื่อคนเรามีความรัก แต่ถ้าวันหนึ่งความรักได้ทำการ "หักอก" เราอย่างไม่ไยดี วันนั้นเราคงอยากหลับตา...ไม่คิดจะตื่น ขาดกำลังใจในการทำสิ่งต่าง ๆ อย่างที่เคยทำหัวใจเริ่มเปราะบาง และค่อย ๆ แฟบลงเรื่อย ๆ

          ความเศร้าทำหน้าที่ของมันอีกครั้ง บวกกับวันเวลาที่มีแต่จะหมุนไป ๆ ตามคอนเซ็ปต์ที่ไม่เคยรอใคร จากนั้นคนอกหักก็เริ่มคิดมากตั้งแต่วันแรกที่เขาจากไป ที่ผ่านมาเคยมีกัน 2 คน วันต่อไปจะเหลือเพียงเราคนเดียวที่ "ต้องอยู่" อย่างโดดเดี่ยวทั้ง ๆ ที่ไม่มีกำลังใจจะอยู่เลยก็ตาม

          แต่เราต้องไม่ลืมว่า ไม่ว่าจะอย่างไรเราก็ต้องเดินต่อไป อดีตอาจทำร้ายหัวใจเราจน "เจ็บ" แบบที่คนในโลกนี้ไม่มีวันเข้าใจ และปัจจุบันเราอาจต้อง "ทนอยู่" กับความรู้สึกที่เปลี่ยวเหงาทั้ง ๆ ที่หมดแรงจะรับมือไหว แต่รู้ไหม ไม่ว่าอะไรจะหายไปจากชีวิตของเราก็ตามเราบอกตัวเองว่า "ช่างมัน" เราควรรู้สึกดีกับโลกใบนี้ ที่ยังมี "วันพรุ่งนี้" รอคอยเราอยู่เสมอ

          อย่าให้เวลากับความโศกเศร้านานเกินไป หากจะจมอยู่กับความทุกข์เพราะรัก ก็ต้องเตือนตัวเองให้มีสติอยู่เสมอ อยากเศร้าก็เศร้าจนเต็มที่ หมั่นถามตัวเองว่าสะใจหรือยัง พอใจแล้วหรือยัง อย่าลืมเก็บและจำส่วนดี ๆ ของความรักเอาไว้ด้วย เมื่อเจ็บปวดพอแล้ว เมื่อมันสมควรแก่เวลาแล้ว ก็พาตัวเองลุกขึ้นยืนอีกครั้ง...แล้วออกเดินทางกันต่อไป

          คำปลอบประโลมจากใคร ๆ ที่เราฟัง ๆ มาอาจมีพลังไม่มากค่าเท่ากับแรงใจของตัวเราเอง หากจะเริ่มเข้มแข็ง...ก็ต้องเริ่มที่ตัวเราเองก่อน ให้เวลาดำเนินไป...ให้ความปวดร้าวได้สอนประสบการณ์แก่เรา เพื่อจะได้เกิดการเรียนรู้ว่า "ที่ผ่านมา ความรักสอนอะไรบ้าง"

          เก็บและจำช่วงเวลาที่ดีเอาไว้ เรื่องอกหักจะกลายเป็นเรื่องเล็กในไม่ช้า เราควรยิ้มให้กับความเข้มแข็งที่กำลังจะมาถึงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วก้าวไปข้างหน้าอีกครั้งอย่างมั่นใจ ค่อย ๆ ก้าว...แล้วหัวใจจะค่อย ๆ แข็งแรงเอง


หนังสือ : หนังสือไม่มีใครเข้าใจเราเท่าตัวเอง
เขียนโดย : ออนอุมาร์