เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
เชื่อว่าหลายคนคงเคยสงสัยว่า แท้จริงแล้วความรักคือความรู้สึกเช่นไรกันแน่ ? แค่ชอบพอหน้าตาเรียกว่ารักได้ไหม หรือจะต้องรอความรักที่ฟ้าลิขิตให้มาเหมือนเจ้าหญิงกับเจ้าชายในนิยายรักสุดโรแมนติก แถมบางคนยังเหมารวมว่า ความรู้สึกหลงใหลในตัวตนของอีกฝ่าย เป็นความรัก ซึ่งความคิดแบบนี้ก็ไม่แปลกนัก เพราะ "รัก" กับ "หลง" มีแค่เส้นบาง ๆ คั่นระหว่างกลางเท่านั้นเอง แต่ก็ไม่ยากเกินไปนักที่จะแยกออกจากกัน หากคุณมีเวลาทบทวนความรู้สึกของตัวเองอีกครั้ง ด้วยความแตกต่างเหล่านี้
ความหลงมักจะเริ่มจากการต้องการ เสน่หาในเรือนร่าง รูปกายภายนอก และหน้าตาของอีกฝ่ายเป็นสำคัญ ในขณะที่ความรักเรื่องนี้จะกลายเป็นประเด็นรองลงมาทันที หรือแทบจะไม่อยู่ในความคิดด้วยซ้ำไป เพราะเมื่อคุณมอบความรักให้ใครสักคนแล้ว ทัศนคติ ความชอบ ไลฟ์สไตล์ จะเป็นตัวดึงดูดให้ทั้ง 2 ฝ่าย เข้าหาและใกล้ชิดสนิทสนมจนกลายเป็นความรู้สึกดี ๆ ในที่สุด นอกจากนี้ หากคุณตกหลุมรักใครอย่างจริงจังไปแล้ว คำว่า หึงหวง อิจฉา หรือความสัมพันธ์ที่ไม่มั่นคงจะหายไปทันที เหลือแต่ความห่วงหาอาทร ปรารถนาดีต่อกันและกัน หรือแค่อีกฝ่ายยิ้มได้ก็ทำให้คุณมีความสุขได้แล้ว แตกต่างจากความหลงใหล เพราะในใจของคุณเต็มไปด้วยความรู้สึกที่เร่าร้อนพร้อมจะแผดเผาอยู่ตลอดเวลา โดยเฉพาะอีกฝ่ายให้ความสนิทสนมและใกล้ชิดกับคนอื่น
อีกทั้งความหลงใหลยังเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดความเห็นแก่ตัว ไม่อาจทนเห็นอีกฝ่ายให้ความรักกับใครได้ แม้จะเป็นคนสนิท อย่างเช่น เพื่อนหรือคนในครอบครัวก็ตาม ในขณะเดียวกันหากคุณรู้ว่าอีกฝ่ายนั้นชอบหรือไม่ชอบสิ่งใด ก็จะพยายามปรับเปลี่ยนตัวเองให้เป็นอย่างที่เขาต้องการ เพราะคิดว่าการเติมเต็มส่วนที่ขาดจะเป็นแม่เหล็กที่ดึงดูดอีกฝ่ายหันมาสนใจ และมีความต้องการในตัวคุณบ้าง
แต่สำหรับความรักไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้นเลยสักนิด เนื่องจากมีความเชื่อใจเป็นพื้นฐาน และพร้อมสนับสนุนสิ่งที่อีกฝ่ายพึงพอใจและรักไม่ว่าจะเป็นคนรอบตัว หน้าที่การงาน และเรื่องส่วนตัว แถมยังทำให้เขาตอบรับความรักด้วยการเป็นตัวของตัวเอง อาจจะมีการปรับตัวเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อให้ความรักเป็นไปอย่างราบรื่น สะดุดบ้างนิดหน่อย แต่ต่างฝ่ายต่างก็ช่วยกันประคับประคองให้กลับมายืนในจุดเดิมอีกครั้ง ซึ่งการกลับมายืนที่จุดเริ่มต้นในแต่ละครั้ง ก็จะยิ่งเพิ่มความใกล้ชิด ผูกพัน และทำให้ความรู้สึกดี ๆ ที่มอบให้แก่กันและกันนั้นมั่นคงและยาวนานมากขึ้น ตรงกันข้ามกับความรู้สึกหลงใหล ที่นับวันมีแต่ละลดน้อยลงไปตามกาลเวลา จนกระทั่งความรู้สึกดี ๆ กลายเป็นความเฉยชา เมื่อพบว่าอีกฝ่ายนั้นไม่ใช่อย่างตัวเองคาดหวังไว้ในตั้งแต่แรก
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นความหลงไม่ใช่ความรู้สึกด้านลบเสมอไป เพราะอย่างน้อยก็เป็นความรู้สึกดี ๆ ที่เคยเกิดขึ้นอย่างน้อยหนึ่งครั้งในชีวิต เพียงแต่ว่าอาจจะต้องควบคุมความรู้สึกกันสักนิด หากตามใจตัวเองจนเกินไป ก็อาจเกิดเรื่องไม่คาดฝันตามก็ได้ ในทางกลับกันความหลงก็เป็นจุดกำเนิดของความรักได้เช่นกัน ขอแค่ไม่มากไม่น้อยจนทำให้อีกฝ่ายรู้สึกอึดอัดเท่านั้นเอง
