จิก ประภาส เล่าเรื่องตั้ว ศรัณยู สมัยเป็นนิสิต พร้อมเผย ประโยคที่คุยกัน 3 ปีก่อน

           42 ปีก่อน มีเด็กหนุ่มกลุ่มหนึ่งเพิ่งมารู้จักกัน คบกันโดยไม่ต้องสัญญาว่าจะเป็นเพื่อนกันตลอดชีวิต แม้ผ่านมาถึงวันนี้มันก็เป็นอย่างนั้น

           มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งโดนเด่นกว่าใคร ๆ การแต่งตัวปอน ๆ ก็ไม่สามารถกลบรัศมีของเขาที่เกินเด็กหนุ่มคนอื่น และใครจะไปคิดว่าโตขึ้นมา เขาจะเป็นพระเอกของยุคในอนาคต คำเรียกของคนคน นั้น เรียกกันว่า ตั้ว หรือไม่ก็หยอก ๆ กันว่า ไอ้พระเอก

           ตั้วนั้นเป็นพระเอกจริง ๆ พระเอกในแบบที่ผู้ชายเห็นแล้วอยากไปโอบไหล่แรง ๆ ส่วนผู้หญิงเห็นแล้วแอบยิ้มให้

           นิสัยของตั้วนั้น เป็นที่รักของเพื่อน ๆ ไม่เอาเปรียบใคร มีน้ำใจ แทบไม่มีครั้งไหนที่เวลามีการขอความช่วยเหลือแล้วตั้วไม่รับปาก ไม่ว่าจะเป็นงานระดับคณะหรือระดับมหาวิทยาลัย

           นอกจากนี้ ตั้วยังเล่นรักบี้เป็นกองหน้าหัวหมู่ทะลวงฟัน ไปค่ายอาสาพัฒนาถือค้อนปีนป่ายอยู่โครงหลังคา โต้วาทีกับนิสิตต่างคณะก็เก่ง แถมยึดตำแหน่งพระเอกละครสถาปัตย์เอาไว้ทั้งหมด รวมถึงเป็นพระเอกให้ฝั่งอักษรศาสตร์อีกด้วย

           ผ่านมาถึงวันนี้ ตั้วถูกยอมรับให้เป็นครูทางการแสดงอีกคนหนึ่ง แม้ไม่ได้เป็นครูสอนการแสดงโดยตรง แต่ก็มีลูกศิษย์เยอะ สิ่งที่พิเศษสุด ๆ คือ ตั้วไม่ชอบมีค่าย ไม่ชอบสังกัด จึงสามารถร่วมงานกับใครก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นภาพยนตร์ระดับชาติอย่างท่านมุ้ย หรือนักศึกษาเพิ่งหัดกำกับละครเวทีเล็ก ๆ ดังนั้น เขาจึงเป็นพระเอกในจอและนอกจอ

           ส่วนการเจอตั้วเมื่อ 2-3 ปีก่อน พวกเราก็ยังคงพูดจาไร้สาระเหมือนเดิม เหมือนช่วงเวลานั้น ตั้วก็ยังคงเป็นที่รักของเพื่อน ไม่เคยถือตัว และตนก็ถามตั้วในวันนั้นว่า "งานเป็นยังไง วางแผนอะไรไว้" ตัวบอกว่า "ยังสนุกอยู่ แผนวางไม่เยอะ แต่ดีใจที่ยังมีคนเสนอบทที่ท้าทายมาให้เล่นอยู่"

           สุดท้าย แม้ตั้ว ศรัณยู เสียชีวิต แต่ก็ไปแบบพระเอก ไปแบบไม่ให้ใครเดือดร้อน ไปแบบไม่ให้ใครตั้งตัว ไปแบบพระเอกที่เคยช่วยนางเอก แล้วตอนจบขี่ม้าออกไปจากหมู่บ้านอย่างมีความสุข