ไม่รู้สักเรื่องจะได้ไหม? (อักขระบันเทิง)
วันนี้จะไปไหน?
กลางวันทานข้าว กับใคร?
นี่รูป ใคร ในมือถือ?
เมื่อวานโทร.ไป ทำไม ไม่รับ?
ปิดเครื่องหนีใช่ไหม ?
ทำไมเสื้อตัวนี้ไม่เห็นเคยใส่?
เพื่อนคนนี้คบกันมาตั้งแต่ สมัยไหน?
เอ่อ...ขอโทษทีนะครับคุณผู้หญิง...ไม่ลากผมเข้าเครื่องจับเท็จซะเลยล่ะ! ผมรู้สึกวิงเวียนคล้ายกินไก่ที่ไม่ได้ปรุงสุกมาสักครึ่งเล้า เวลาเจอคำถามที่ผู้หญิงรัวถามนี่ เหมือนถูกต่อยโดยไม่ทันได้สวนกลับ แค่จะอ้าปากตอบคำถามแรกเธอก็ถามคำถามที่สิบแล้ว พระเจ้าช่วย...นี่น่าจะจับคุณเธอเข้าลงแข่งมนุษย์ที่ปากไว และขี้สงสัยที่สุดในโลกชะมัด!
นี่คือเหตุผลที่ผมขอตัวอยู่เป็นโสด และเป็นผู้ชายของาสาธารณะชนต่อไป...จากประสบการณ์ของคนรอบข้างที่มานั่งหน้าเศร้าเป็นหมาเหงาข้าง ๆ พร้อมทั้งบ่นเรื่องของ "ผู้หญิง" ให้ผมฟังมีมากมายหลายคนจนผมเองรู้สึกขยาดและขนลุกขึ้นมาซะอย่างงั้น แหม...ก็วีรกรรมของคุณเธอมันช่างน่าปวดเศียรเวียนเกล้า ยิ่งกว่าเมาแล้วไม่ได้ดื่มแฮงค์เสียอีก
เพื่อนผมคนหนึ่งมันคบกับแฟนมาได้สักระยะ ไอ้ระยะแรก ๆ ก็น่ารักดีอยู่หรอก สุภาพเรียบร้อยราวกับผ้าพับไว้ ไอ้ฝ่ายผู้ชายก็ฮึกเหิม หุหุ...ได้เป็นใหญ่ก็งานนี้แหละวุ้ย! แต่มันเป็นแค่ช่วงระยะเวลาโปรโมชั่นเท่านั้นครับพี่น้อง...แล้วลายก็เริ่มออก นับวันคุณเธอโทร. จิกตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ราวกับคุณพ่อเป็นเจ้าของบริษัทมือถือ โทรเช้า กลาวัน เย็น โทร. โทร. โทร. และโทร.ถามคำถามเดิม ๆ ซ้ำ ๆ ทุกวัน น่าเบื่อยิ่งกว่าฟังข่าวการเมืองของประเทศไทยเสียอีก อุ๊บส์!
อยู่ไหน?
อยู่บ้าน...ถึงอยู่ข้างนอกแกก็ไม่รู้หรอก แน่จริงก็ติดดาวทียมสิจะได้ตามตัวถูก ทำไมมีเสียงรถ ก็รถมันแล่นผ่านหน้าบ้านน่ะ พวกรถซิ่ง...โธ่ บ้าหรือเปล่าเนี่ยเจ๊ บ้านอยู่ในเมืองนะ ไม่ได้อยู่แถวทุ่งนา จะได้มีแต่เสียงจิ้งหรีด! ทำอะไรอยู่ กำลังดูทีวี...กำลังหายใจและกำลังเกาตูด มีปัญหามะ? ดูรายการอะไร ดูละคร...กำลังดูนางเอกด้วย ใส่กระโปรงสั้นขาเนียนได้ใจมาก แล้วเมื่อกลางวันกินข้าวกับอะไร กินก๋วยเตี๋ยว...บอกว่ากินกับตะเกียบจะเป็นไรไหมเนี่ย? เส้นอะไร เส้นเล็กจ้า...ไม่ถามด้วยล่ะว่าใส่น้ำตาลกี่ช้อน ใส่น้ำตาลกี่ช้อนเอ่อ จำไม่ได้อ่ะ...ถามจริง ๆ ด้วยวุ้ย พระเจ้าช่วยกล้วยทอด!
แปลว่าไม่ได้กินก๋วยเตี๋ยวจริง ๆ กินจริง ๆ ...สอดรู้จริงวุ้ย กินข้าวมันไก่แต่จะตอบก๋วยเตี๋ยวมีไรป่ะ และบทสนทนาราวกับกำลังสอบสวนนักโทษก็ดำเนินต่อไป...ตราบจนกาลอวสาน!โอ๊ย...อะไร มันจะขนาดนั้นแม่คุณเอ๋ย นี่ว่างมากถึงขนาดต้องมาถามนั่นถามนี่ให้ปวดสมองเล่นกันทุกวัน วันละสามเวลาเลยหรือไงเอาเวลาไปแต่งหน้า ทำผม ซื้อเสื้อผ้าบ้างก็ได้ แค่นี้ก็เหมือนศพเดินได้ ขึ้นทุกวันทุกวัน มาถามอะไรไร้สาระแบบนี้ ไม่เห็นจะมีประโยชน์อะไรเลย แต่ที่ยอมตอบไปก็เพราะรักนั่นแหละครับ ไม่อยากมีปัญหากัน ไอ้คนถามก็ชอบใจ นึกว่าชอบให้ถาม เพราะเห็นไอ้คนตอบตอบดี ไอ้คนตอบก็ตอบไปแบบส่ง ๆ ต่างคนต่างทนกันไปทนกันมา ถามจริง...สนุกกันมากไหมน่ะ?
ผมว่า...ก็เพราะ "รักกัน" ทั้งคู่นั่นแหละ แต่ก็อย่างว่า...คนเรารักกันก็ควรไว้ใจซึ่งกันและกัน อาจฟังดูโคตรเชย แต่มันเป็นเรื่องจริงครับ ถ้าคนรักกันขาดความไว้ใจซึ่งกันและกัน คอยจับผิดกันตลอดเวลา ความรักมันจะจบลงที่ความสุขได้อย่างไรกัน
เคยได้ยินไหมครับ..."เรื่องบางเรื่องไม่รู้ซะยังดีกว่า? "
ผมว่าเขาพูดถูกทีเดียว บางทีการที่ผู้หญิงแกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้ซะบ้าง มันก็คล้ายกับการที่เราเลี้ยงหมา รู้จักปล่อยให้มันไปวิ่งเล่นตามประสาแม้มันจะหายไปนาน หายไปบ่อย หายไปแอบเล่นกับหมาข้างบ้าน แต่สุดท้ายมันก็จะกลับมาหาคุณเช่นกัน
หากกักขังกันไว้มาก เหมือนเราเลี้ยงนกไว้ในกรงนก มันจะพยายามหาวิธีที่จะหนีออกไปจากกรงที่คุณขัง และแน่นอนว่าหากมันได้กางปีก บินออกไปแล้วก็ยากนักที่จะบินกลับมานั่งสงบนิ่งในกรงแบบเดิม ไว้ใจคนรัก...ให้เหมือนที่อยากให้เขาไว้ใจเราแล้วความรักของคุณ และเขาจะไม่มีวันหนีไปจากกันอย่างแน่นอน แต่ถ้ายัง...
วันนี้จะไปไหน?
กลางวันทานข้าวกับใคร?
นี่รูปใครในมือถือ?
เมื่อวานโทร.ไป ทำไมไม่รับ?
ปิดเครื่องหนีใช่ไหม?
ทำไมเสื้อตัวนี้ไม่เห็นเคยใส่?
เพื่อนคนนี้คบกันมาตั้งแต่ สมัยไหน?
ขอแนะนำให้จิกตาใส่ (เสียงจริตชายเล็กน้อยไม่ว่ากัน) แล้วถามกลับไปว่า... "ไม่รู้สักเรื่องได้ไหมแม่คุณ" หากเจ้าตัวยังยืนยันว่า "ไม่ได้" ก็สมควรโบกมือบ๊ายบาย... หาแฟนใหม่ง่ายกว่าครับ!
เรื่องราวผู้หญิง ความสวยงาม แฟชั่น ความรัก มากมาย คลิกเลย คลิกอ่านความคิดเห็นของเพื่อน ๆ ได้ที่นี่ค่ะขอขอบคุณข้อมูลจาก
หนังสือ : Love Series ชุด "ความในใจของผู้ชาย"
เขียนโดย : ภาคินัย
